اگر خواهان این هستیم که حکومت نکبت اسلامی هر چه زودتر «سرنگون» شود، و به جای آن حکومتی قدرت را در اختیار بگیرد که «مردم ایران را به خوشبختی اجتماعی و فردی و کشورمان را به پیشرفت و ترقی برساند» باید به دنبال اپوزیسیون کیفی باشیم و با تمام توان از اپوزیسیون کمّی دوری جوییم.
اپوزیسیون کمّی، اپوزیسیونی ست که اگر واقعا مخالف حکومت باشد و خودْ ساخته ی دستگاه های امنیتی ج.ا. نباشد، به جای شعور، به شعار وابسته است
به جای حقیقت به شایعه دلبسته است
برای بعد از سقوط ج.ا. برنامه ی درست و مبتنی بر خرد ندارد
به دنبال جمع کردن مردم عادی به هر وسیله است
برای او تعداد جمعیتی که فکر می کند به او توجه دارند، اهمیت بیشتری دارد تا جمعیتی که شاید اندک باشند ولی همواره به عمق مسائل و حال و آینده به طور واقع گرایانه توجه می کنند و از اپوزیسیون کمّی دوری می جویند.
اپوزیسیون کمّی هیاهو طلب است
یک کلاغ را بی هیچ خجالتی چهل کلاغ می کند
برای او هدف کوتاه مدت و بلند مدت معنا ندارد
اتفاق دیروز را خیلی زود فراموش می کند و به اتفاق امروز می پردازد...
اگر این اپوزیسیون جعلی و محصول نهادهای امنیتی و اطلاعاتی ج.ا. نباشد، در یک کلمه عوام است، و می تواند بر عوام تاثیر بگذارد و عوام را جلب خود کند.
عوام، اگر چه خود را دلبسته ی چنین اپوزیسیونی نشان می دهند، اما در واقعیت آماده اند تا خیلی سریع دور و پیرامون او را خالی کنند و جذب اپوزیسیون کیفی که عاقل و خردمند است بشوند.
اپوزیسیون کمّی، با آرامش و حرکت متین سازگاری ندارد و تمام چیزی که در پی آن است افزایش لایک کنندگان و بازدیدکنندگان است و تعدادْ هر چه بیشتر بهتر، حتی تعداد مخالفان و دشمنان.
چنین اپوزیسیونی به ارقام میلیونی و صدها هزار نفری فکر می کند و کمتر از این برایش ایجاد خفت و خواری می کند لذا دائم دنبال خبرهای جنجالی ست هر چند دروغ باشد و هر چند در واقعیت اتفاق نیفتاده باشد.
دستگاهی که روح الله زم به راه انداخته بود و بساطی که امید دانا و امیرعباس فخر آور پهن کرده اند، اگر در بهترین حالت مامور حکومت نباشند، تمام اعمال شان در جهت منافع حکومت است.
هرگز نباید فراموش کرد که دستگاه های امنیتی، بسیار مجهز و بسیار ثروتمند هستند و برخوردار از بهترین آموزش های جنگ روانی و ضد اطلاعاتی و نفوذ در «دشمن» (که ما مردم ایران باشیم).
بر همین اساس اپوزیسیون کیفی، در تمام موارد فوق، صد و هشتاد درجه با اپوزیسیون کمّی، فرق دارد و هر آن چه اپوزیسیون کمّی خواهان آن است، اپوزیسیون کیفی بر خلاف آن می خواهد.
حال تصمیم با ما ست که توجه مان معطوف به کدام یک از این دو اپوزیسیون بشود. کدام یک از این دو را تقویت کنیم. به کدام یک از این دو بی اعتنا بمانیم.
نقش اپوزیسیون کمّی در سرخورده کردن مردم بسیار زیاد است. با هر حقیقت زشتی که از این اپوزیسیون افشا می شود، عده ی زیادی از مردمِ مخالفِ حکومتِ اسلامی، اعتقادشان را به اپوزیسیون در کل، و از جمله اپوزیسیون کیفی از دست می دهند و اگر در همین یک قلم حکومت اسلامی موفق شود، سرنگونی او سال ها به عقب می افتد.
بزرگی اعداد در اپوزیسیون کمّی، گاه برای افراد اپوزیسیون کیفی فریبنده می شود و سعی می کنند برای افزایش جمعیت شان، به روش های کمّی ها روی آوردند که اشتباه محض است و موجب سقوط ارزش کیفی ها در چشم مردم متفکر و آینده نگر می شود.
واقعا مسئول وضع موجود کیست؟
