دوم سرکوب نظامی رژیم حاکم بر ایران به معنای استقرار خود به خودی حکومتی مردمی و آزادیخواه نخواهد بود. این کار را نه امریکا و نه هیچ کشور دیگری نمی تواند و نباید برای ما انجام دهد. باز در اینجا نیروهای مخالف حکومت که خواهان حفظ تمامیت ارضی و جایگزین کردن حکومت دینی با حکومتی خواهان دمکراسی و آزادی اند، باید وظیفه تاریخی خود را به انجام رسانند.

برای موثر شدن عمل این گروه ها، لازم است تا در میان گروه های همفکر و خواهان یکپارچگی کشور و حاکمیت غیر دینی، اشتراک نظر و عمل بر سر کلیات به وجود آید و تشتت و تفرق آن ها تبدیل به یگانگی و اتحاد گردد.

ما به هر حال از هر تغییر وضعی باید استقبال کنیم. تا ابد نمی توان روی بند باریک دوری از خطر کردن و خواهان تغییر حکومت بودن حرکت کرد.

امریکا هیچ وظیفه ای در قبال مردم ما ندارد. او باید به فکر حفظ منافع و آرامش برای خود و مردم اش باشد. جمهوری اسلامی اگر بترسد (که ترسیده است)، حاضر به معامله خواهد بود حتی اگر متضرر شود. او می خواهد قدرت و حاکمیت اش را به هر قیمت حفظ کند. نباید بگذاریم تا چنین معامله ای صورت بگیرد. منافع دراز مدت امریکا تنها با رابطه داشتن با ایرانی آزاد و آباد و مردمی که خواهان پیشرفت و حفظ شأن ملی و منافع اقتصادی شان هستند تامین می شود.

حتی آرامش جهان به استقرار چنین حکومتی در ایران بستگی دارد. مبادا بحث های انحرافیِ گروه های ضد امپریالیست ایرانی باعث بی اعتنایی و بی عملی ما در شرایط حاضر شود که این در نهایت به ماندن حکومت اسلامی تا سال های دور در ایران منجر خواهد شد.