آیا برای رسیدن به سود بیشتر و بهره‌مندی از مزایای مادی چنین فعالیت اقتصادی، آن‌قدر ارزش دارد که در حوزه‌های علمیه بجای بحث و درس به فولاد و لبنیات و الکل بپردازند؟

مدیران حوزه علمیه قزوین با خود نیاندیشیده اند که ورود حوزه به مباحث اقتصادی آن‌هم از نوع واردات فولاد چه ضربه‌ای به استقلال و شانیت این نهاد مذهبی در بین مردم خواهد داشت؟

نکته مهمی دیگری که باید به آن اشاره گردد ورود و دخالت نهادهای غیرتخصصی در حوزه بازرگانی و تجارت است، اقدامی که به‌خودی‌خود باعث بروز فساد گردیده.

در سال‌های اخیر برخی از نهادهای مذهبی و سیاسی و حتی ورزشی وارد فعالیت‌های تجاری شده و از مزایای عجیب‌وغریب نیز بهره برده‌اند.

کافی است نیم‌نگاهی به فهرست بلندبالای دریافت‌کنندگان ارز دولتی داشته باشیم تا به عمق بحران پی ببریم.

استخراج بیت کوین در مساجد و حوزه‌های علمیه، واردات کود شیمیایی و کشاورزی توسط صداوسیما، ساخت مال و مرکز تجاری توسط سپاه پاسداران، واردات تایر توسط باشگاه ورزشی، واردات خوراک دام توسط شرکت مخابرات، واردات نخود و لوبیا توسط شرکت خودرویی و در این مورد به‌خصوص واردات فولاد توسط حوزه علمیه تنها نمونه‌هایی از ورود غیرمتخصصان به فاز فعالیت‌های تجاری نامرتبط است. فعالیت‌هایی که بعضاً از حمایت‌های پشت پرده برخی از افراد صاحب نفوذ بهره برده و حتی موفق به دریافت ارز دولتی نیز شده‌اند.

اما اینکه حوزه علمیه قزوین مستقیماً وارد فاز تجارت آن‌هم تجارت پرسود و پرحاشیه فولاد گردد، عجیب‌ترین و قابل‌تأمل ترین مورد است.

حال این سؤال مطرح می‌شود اگر قصد حوزه علمیه واقعاً فعالیت اقتصادی مثمر ثمر و تولیدی و اشتغال بوده چرا به فعالیت‌های کشاورزی و زراعت نپرداخته و به‌یک‌باره وارد حوزه پرحرف و حدیث فولاد می‌شود؟ چرا در امر ساخت مسکن روستایی یا راه روستایی که از ضروریات کشور است وارد نمی‌شود؟ آیا تنها هدف سود بیشتر است؟

اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود حوزه علمیه قزوین دو شرکت دیگر را در راستای فعالیت‌های تجاری و اقتصادی خود راه‌اندازی کرده و در آن‌ها نقش اساسی ایفا می‌کند.

شرکت صنایع بتنی سالم کار قزوین و شرکت تولید الکل و صنایع غذایی بیدستان

جالب اینکه در آگهی تغییرات شرکت بیدستان کالای استیل، نام دو شرکت صنایع بتنی سالم کار قزوین و شرکت تولید الکل و صنایع غذایی بیدستان به‌ عنوان اعضای هیات مدیره این شرکت و شخصی به نام میثم خانلری به‌ عنوان بازرس دیده می‌شود.

در آگهی تغییرات شرکت صنایع بتنی سالم کار قزوین، نام همین آقای خانلری به‌عنوان نماینده شرکت تولید الکل و صنایع غذایی بیدستان به‌ عنوان مدیرعامل، شخصی به نام ترابی به‌ عنوان نماینده حوزه علمیه قزوین و شخص دیگری به نام مکارمی شریفی به‌عنوان نماینده شرکت بیدستان کالای استیل در بین اعضای هیات مدیره دیده می‌شوند.

از سوی دیگر در آگهی تغییرات شرکت تولید الکل و صنایع غذایی بیدستان، نام همین آقای ترابی به‌عنوان نماینده حوزه علمیه قزوین، شخصی به نام دیزانی به‌عنوان نماینده شرکت بیدستان کالای استیل و بازهم میثم خانلری ولی این بار به‌عنوان نماینده شرکت صنایع بتنی سالم کار قزوین در بین اعضای هیات مدیره دیده می‌شود.

درواقع حوزه علمیه قزوین اقدام به تأسیس سه شرکت اقتصادی در زمینه‌های مختلف کرده و عجیب اینکه هر شرکت را به‌ صورت تودرتو سهام‌دار دو شرکت دیگر معرفی کرده و افرادی خاص را به‌عنوان اعضای هیات مدیره در هر سه شرکت گمارده است.

جالب توجه اینکه شرکت تولیدی الکل و مواد غذایی بیدستان متعلق به حوزه علمیه قزوین صادر کننده نمونه سال های ۸۲ ، ۸۳ ، ۸۵ و ۸۷ در امر مواد غذایی و آشامیدنی می باشد این در حالی است که این شرکت در مایعات فقط الکل تولید می کند که مدعی است الکل صنعتی است نه آشامیدنی که اگر این جوائز در صادرات را بپذیریم باید بگوئیم : حوزه علمیه قزوین صادر کننده نوشابه های الکلی برتر در سالهای مختلف بوده است !

عدم آگاهی از همین قوانین ساده میزان آشنایی مدیران حوزه علمیه قزوین از فعالیت‌های اقتصادی و تجاری را نشان می‌دهد. حال‌آنکه با چنین سطحی از آگاهی اقتصادی، حوزه علمیه وارد تجارت فولاد، صنعت لبنیات و صنایع بتنی و الکل شده هنوز سؤال قابل‌تأملی است که جوابی برای آن پیدا نشده و اینکه چگونه تاکنون برخوردی قانونی با این موضوع نگردیده هم حاکی از باز بودن دست حوزه‌های علمیه در فعالیت‌های اقتصادی است.