منشه امیر - صدای اسراییل
من ارزیابی کارشناسان نظامی اسرائیل را نمی پذیرم که رژیم اسلامی ایران توانایی های رزمی بسیار بالایی دارد و می تواند سرنوشت خاورمیانه را دگرگون سازد.
ارزیابی های کارشناسان نظامی اروپایی و آمریکایی را نیز رد می کنم که سپاه پاسداران و ارتش حکومت ایران (که تقریبا وجود آن احساس نمی شود)، نیرومندترین قدرت نظامی منطقه است.
این ها همه، ظاهر قضیه است و هنگامی که لحظه سرنوشت ساز آزمون واقعی فرا رسد، دیده خواهد شد که این قدرت نظامی ظاهری، در پایان کشمکش جنگی هیچ امتیازی برای رژیم ایران به همراه نمی آورد، بلکه به عکس، سقوط و فروپاشی آن را شتاب می بخشد.
از دیدگاه من، حکومت اسلامی ایران، اکنون حالت گربه ای را دارد که در اطاق کوچکی گرفتار آمده و برای خروج از این مخمصه، به در و دیوار پنجه می کشد و پرده ها را پاره می کند تا شاید پنجره ای را باز ببیند و از آنجا راه فرار در پیش گیرد.
در حال حاضر، چنین پنجره ای به چشم نمی خورد.
قبول دارم که قدرت رزمی حکومت ایران در حدی است که می تواند آسیب برساند، زیان وارد کند و موجب تلفات شود.
در زبان شیرین فارسی می گویند که یک دیوانه می تواند سنگی به داخل چاه اندازد که صد عاقل باید برای بیرون آوردنش تلاش کنند.
ولی تنها توانی که رژیم ایران دارد، قدرت موشکی است که می تواند باعث ویرانی شود، تلفات وارد آورد و مزاحمت ایجاد کند.
ولی از نظر تاکتیک جنگی، تنها با شلیک موشک نمی توان در جنگ پیروز شد، بلکه حملات موشکی از جانب یک حکومت، با واکنشی صد برابر رقیب روبرو خواهد گردید و کسی که تنها با داشتن موشک وارد میدان جنگ شود، در پایان بازنده خواهد بود و حتی می توان گفت که حکم مرگ خود را صادر کرده است.
حکومت ایران اکنون به خوبی احساس می کند که تا چه حد در رسیدن به هدف های خود ناکام مانده و به بن بست رسیده و در هر مورد، اگر عقب نشینی کند و بگوید "ببخشید، راه اشتباه رفتم"، با سرنوشت خود بازی کرده است.
در داخل کشور، همه شرایط برای یک خیزش بزرگ مردمی آماده است و حکومت بیم دارد که همان تظاهرات و اعتراضات مردم لبنان و عراق، به زودی به داخل ایران نیز کشانده شود.
حتی رجب طیب اردوغان نگران آن است که آشوب در عراق، به ایران نیز کشانده شود. او این احتمال را به صورت علنی و به صراحت بیان می کند و کاملا درست می گوید.
وحشت حکومت آن قدر بالا گرفته، که برای خاموش کردن خیزش ملت عراق، گاز اشک آور سمی در اختیار آدمکشان عضو حشد الشعبی عراق قرار می دهد که یک جنایت جنگی و ضد اسلامی و ضد موازین بشری و نشان ضعف و زبونی و وحشیگری است.
همه شرائط و عللی که باعث شد مردم عراق و لبنان به خیابان ها بیایند، در مورد ایران، صد پله بدتر از آن وجود دارد.
بوی گند فساد مالی و دزدی های نجومی بلندپایگان رژیم، سراسر ایران را فرا گرفته است.
در حکومت اسلامی ایران، وقتی یک مقام مسؤول دزدی می کند، تنها این نیست که پول ملت را به غارت برده، بلکه باور دینی و ارزش های اخلاقی مورد ادعای خود رژیم را هم پایمال ساخته است.
تحریم های آمریکایی روز به روز شدیدتر می گردد و کفگیر مالی حکومت به ته دیگ می خورد و اشتهای پولی سپاه پاسداران بیشتر می شود و نیروهای قدس برای ادامه عملیات جنگی در منطقه بودجه زیادتری می طلبد و دلائل بسیار دیگر، که همگان یکایک آن ها را بسیار خوب می شناسند.
خصومت با آمریکا برای رژیم بسیار گران تمام شده، ولی حکومت نمی تواند از آن دست بردارد و تغییر مسیر دهد، زیرا موجودیت ایدئولوژیک خود را در خطر می بیند.
در مورد برجام، رژیم کاملا به بن بست رسیده و انتقال هکتافلوراید سیکس از نطنز به فردو برای غنی سازی بالا، و به کار انداختن سانتریفیوژهای نسل ششم در این تاسیسات، به مفهوم خروج کامل رژیم از تعهدات برجامی می باشد.
کوچکترین مفهومش آن است که حتی کشورهای اروپایی نیز باید از رژیم ایران ببرند و از ادامه حمایت از آن دست بردارند و به این نتیجه برسند که حکومت ایران همانند اسب سرکشی است که رام شدنی نیست و نباید به آن امید داشت.
حالا به فرض، مقادیر زیادی اورانیوم را نیز در سطح چهار و نیم درصد و حتی بیست درصد غنی سازند. آیا دنیا اجازه خواهد داد که آن ها به اورانیوم هشتاد درصدی و نود درصدی، به آن اندازه ای دست یابند و بتوانند بمب اتم بسازند؟
حالا فرض کنیم که اولین بمب را نیز ساختند. آیا حساب نمی کنند که کشورهای تهدید شده از جانب رژیم ایران، بمب های قوی تری دارند که نه تنها نطنز و اصفهان را می تواند زیر و زبر سازد، بلکه فردو را نیز به آسانی نابود خواهد کرد؟
ده ها میلیارد دلار خرج این پروژه کرده اند و فردا ممکن است همه آن دود شود و به هوا رود.
اگر دنیا فریب خورد و کره شمالی توانست موشک و بمب بسازد و همان طور یاغیگری کند، به خاطر آن است که هم موقعیت جغرافیایی کره شمالی با ایران متفاوت است و هم هدف دو حکومت با هم متفاوت می باشد.
دیکتاتور کره شمالی، بمب را برای آن می خواهد که کره جنوبی و آمریکا نتوانند کمونیسم را در آن سرزمین برچینند . یعنی برای سرکرده پیونگ یانگ، بمب اتم، یک بیمه نامه به امید ادامه حکومت است و بس.
ولی رژیم ایران، نه تنها بمب را برای ادامه موجودیت خود می خواهد، بلکه از آن نیت استعماری دارد و می خواهد منطقه را به تسلط خود در آورد و حاکم جهان اسلام شود.
خمینی گفته بود که هدف، باید مسلط ساختن اسلام ناب محمدی، یعنی اسلام اهل تشیع در سراسر جهان باشد.
تنها، یک آدم مالیخولیایی ممکن است اسیر این خواب و خیال ها شود.
چهار دهه در کشورهای همسایه، ده ها میلیارد دلار پول هزینه کردند که ملت های آن ها را به سوی خود بکشند.
در لبنان حزب الله را به راه انداختند.
در سوریه به حکومت سرکوبگر بشار اسد دست اتحاد دادند.
در عراق حشد الشعبی را علم کردند و در یمن گروه انصارالله را به راه انداختند و فاطمیون و زینبیون به وجود آوردند.
ولی اکنون به چشم خود می بینند هر آن چه را که در ظرف چهل سال و با هزینه های نجومی بافته اند، رشته می شود و مردم لبنان و عراق علیه رژیم ایران و شخص خامنه ای شعار می دهند و خواهان سرکوب حشد الشعبی و پایان بخشیدن به دخالت های فتنه گرانه رژیم ایران هستند.
از سوی دیگر، در یمن، حوثی هایی که در سال های اخیر زیر چتر پشتیبانی رژیم ایران بوده اند، برای آن که بتوانند از بن بست بیرون آیند و به خونریزی پایان داده شود، از حکومت ایران فاصله می گیرند و قصد دارند با دولت قانونی یمن و دولت عربستان سعودی وارد گفتگو شوند.
دولت یمن و جدایی طلبان جنوب آن کشور هم، دست اتحاد داده اند که حوثی ها را نابود کنند.
هنگامی که چنین شود، رژیم ایران بازوی عملیاتی خود علیه عربستان سعودی را نیز از دست خواهد داد و دیگر نخواهد توانست ادعا کند که حمله به تاسیسات نفتی آرامکو کار حوثی ها بوده و با رژیم ایران ارتباطی نداشته است.
حالا به حشد الشعبی دستور داده اند که در داخل عراق، به سوی پایگاه نیروی هوایی آمریکایی موشک شلیک کند و شلیک هم کرد. ولی بسیاری از این موشک ها به هدف نخورد و آسیبی وارد نساخت و سودی برای رژیم ایران به دنبال نیاورد.
اکنون پرسش آن است که چنین رژیمی که در داخل با نارضایی فزاینده مردمان روبروست و از نظر مدیریت و تامین نیازهای شهروندان به بن بست نزدیک می شود و با چنان تورم مالی روبرو می باشد که بهای یک گِرده نان به هشت هزار و پانصد تومان می رسد، چگونه خواهد توانست به موجودیت خود ادامه دهد.
تاریخ پرتلاطم خاورمیانه باید به آنان بیاموزد که هیچ رژیمی از این نوع پایدار نمانده است و هر یک طول عمری داشته که در مواردی کوتاه و در موارد دیگری کوتاه تر بوده است.
اکنون مدتی است که در داخل ایران صداهای اعتراض نسبت به شیوه رهبری علی خامنه ای شنیده می شود و افراد با شهامتی، با امضای بیانیه ها، علنا کناره گیری او را خواستار شده اند.
خامنه ای بود که علیرغم دگرگون شدن اوضاع بین المللی، همچنان به سیاست های نابخردانه خمینی ادامه می دهد و از ستیز با آمریکا دست بر نمی دارد و حاضر نیست برنامه های اتمی را متوقف سازد و از ادامه تولید موشک دست بردارد.
ایرانی که مورد تحریم گسترده جهانی، به رهبری ایالات متحده قرار دارد، از پیوستن به معاهده بین المللی مبارزه با پولشویی و پیکار با تروریسم روی می گرداند و حلقه محاصره بازرگانی و مالی و بانکی بر گردن خود را تنگ تر می سازد و بالاخره ممکن است به خفگی دچار شود.
کارشناسان نظامی اسرائیل در ارزیابی قدرت تهاجمی رژیم ایران اغراق می کنند.
کارشناسان آمریکایی در این گمان که رژیم ایران در حوزه خاورمیانه، حتی از ارتش آمریکا نیز قوی تر شده، محاسبه ای اشتباه آمیز دارند. زیرا اگر درگیری رخ دهد، ارتش آمریکا می تواند نیروهای قدرتمندی به خاورمیانه بفرستد و دمار از روزگار رژیم ایران در آورد.
وجود اسرائیل در منطقه را نباید در این محاسبات نادیده گرفت.
رژیم ایران همچنان اسرائیل را به نابودی تهدید می کند و در همین هفته گذشته بود که مشاور خامنه ای دوباره یادآوری کرد که سراسر خاک اسرائیل در تیررس موشک های رژیم ایران قرار دارد.
بله، اسرائیل این واقعیت را خوب می داند. ولی مشاور خامنه ای، و فرماندهان سپاه پاسداران نیز خوب می دانند که اسرائیل چه قدرتی دارد و چگونه می تواند از خود دفاع کند و در همان حال، نیروهای آمریکایی رهسپار منطقه شوند و معادله نظامی به زیان رژیم ایران بر هم بخورد.
سرنوشت حکومت ایران روی سر سوزن قرار گرفته و سخت آسیب پذیر است.
حالا این به مردم ایران بستگی دارد که سرنوشت خویش را به دست گیرند، که هیچکس بهتر از آنان نمی تواند اجرا کننده این هدف باشد.
علی لاریجانی؛ وداع با قدرت یا سودای ریاست جمهوری؟
پایان لاریجانی و آغاز قالیباف در مجلس
