این سخنان البته خیلی با مزه است! صحت و دقت، با حذف خبرها و نظرهایی که به بهانه ی زیاد دقیق نبودن و مورد تایید سه منبع موثق نبودن، و با باقی گذاشتن خبرها و نظرهایی که در خط اشغالگران این بنگاه هستند، و در صورت لزوم برای خبرها و نظرهای این گروه منبع موثق ساختن، حفظ می شود!

البته مخاطبان این بنگاه به قول پروفسور هشترودی خر هستند و این چیزها را نمی فهمند و اسم این بنگاه را بیهوده «آیت الله بی بی سی» گذاشته اند!

حالا بحث را کش نمی دهیم و می رویم سراغ آخرین شاهکار در افتضاح و رسواییِ این رسانه ی حرفه ای و بی طرف!

پویا بختیاری، جوان نازنین شیرازی، پیش از کشته شدن اش به دست ماموران امنیتی حکومت نکبت، ویدئوهایی پر از امید به آینده ی مبارزه ی مردم علیه حکومت اسلامی تهیه کرده بود و این کار را تا لحظه ی کشته شدن اش ادامه داده بود.

او با بیانی زیبا و شیوا، موقعیت مردم را شرح می داد و از آن ها می خواست تا به خیابان ها بیایند؛ به خیابان ها بیایند تا شرّ حکومت نکبت را از سر کشورمان کم کنند.

پویا شجاعانه دست به اعتراض زد، شجاعانه خواست خود را فریاد زد، و شجاعانه در مقابل تیر و تفنگ اشرار حکومتی قرار گرفت.

بنگاه بی بی سی، فیلم هایی را که او تهیه کرده بود با زدن مهر «بی بی سی» در پایین آن ها منتشر کرد و ما مردم هم این فیلم ها را دیدیم، و کمی هم از دست و دلبازی حضراتِ بنگاه تعجب کردیم.

یک روز بیشتر طول نکشید که گند کار بی بی سی در آمد.

بی بی سی یی که به موضوع «صحت و دقت» مثل یک امر حیاتی و مرگ و زندگی نگاه می کرد، و «از فریب ندادن مردم» سخن می گفت.

جنابان بی بی سی، بی شرمانه و وقیحانه، بخشی از سخنان پویا را که در مورد رژیم تبهکار و فاسدی که ۴۰ سال مردم عزیز ایران رو بدبخت کرده و از بین بردن آن بود حذف کرده بودند!

خانوم جون! آقا جون! کارمند نامحترم بی بی سی فارسی!
ما که می دانیم درد شما چیست!
ما که می دانیم شما دنبال چه هستی!
ما که می دانیم شما یک کارمند معمولی نیستی و اهداف دیگری جز تامین خرج و مخارج ات داری!
ما که می دانیم چون حکومت اسلامی، تو را تهدید کرده که مال و اموال ات را از ت می گیرد، مثل خمیر در دست آن ها هستی!
ما که می دانیم کلا اعتقادی به نابود کردن حکومت نکبت نداری!

دست کم بی شرافتی را به حد سانسور سخنان «جوانی کشته شده» نرسان، و به احترام او کلا خبر را پخش نکن! فیلمی را که پسر ما جان بر سر تهیه اش گذاشته، مثله و منتشر نکن!

حیف که کدکس ها و اخلاق روزنامه نگاری به من اجازه نمی دهد تا بیش از این ناسزا نثار ت کنم، ولی گمان می کنم همین اندازه برای نشان دادن خباثت ات کافی باشد.