رییس جمهوری اسبق ایران ادامه داد: «اگر ما جمهوری داریم باید بدانیم که ارکان و پایه‌های آن چیست که به نظر من با توجه به مطالبی که در اینجا مطرح شد، قانون اساسی و مجلس دو امر مهم هستند که نظام جدید جهانی و بشری جایگاه دارند. قانون اساسی چارچوب نظم را مشخص می‌کند و مجلس محور و مدار حاکمیت ملی و نماد و نماینده مردمی است که صاحب حقند و باید بر حق خود حاکم باشند و ما باید دغدغه داشته باشیم. قانون اساسی ارزان به‌دست نمی‌آید اما قانون اساسی ابدی و دائمی نیست و ممکن است با گذشت زمان این نتیجه به دست بیاید که می‌توان محورهای بهتری در آن دید و با اراده و خواست مردم اصلاح شود.»

محمد خاتمی در بخش دیگری از سخنانش تایید کرد: «حادثه خیلی تلخی رخ داده، عده زیادی جان خود را از دست دادند که علاوه بر مردم، نیروهای حافظ نظم و امنیت هم جان باختند و آسیب‌های فراوانی به تأسیسات و اموال عمومی وارد آمده که نمی‌توان با کسانی که در این جریان آسیب دیده‌اند، همدلی و همدردی نکرد و نمی‌توان نسبت به تخریب‌ها بی‌تفاوت بود.»

به گفته او دو سطح این جریان را باید از هم تفکیک کرد؛ اعتراضات در نقاطی رخ داد که بیشتر محرومان جامعه بودند یعنی کم درآمدهای جامعه و این نشانه آن است که مشکل، واقعا وجود دارد و اعتراض، جدی است. بخشی از این اعتراضات به خاطر مشکلات ناشی از تحریم‌های آمریکاست و ستمی که از این ناحیه به ملت می‌شود اما نقش خود را در این زمینه فراموش نکنیم. آیا می‌شد این تحریم‌ها نباشد؟ اینها قابل بحث است. تحریم‌ها هست و اینجا نیز سیاست‌ها و عملکردهایی وجود دارد که اگر نمی‌بود، مشکلات ما کمتر بود.

رییس جمهوری اصلاحات ادامه داد: «ما نمی‌توانیم نداشتن برنامه‌ یا برنامه‌های غلط یا بد اجرا کردن برنامه‌هایمان را به گردن دیگران بیندازیم. بخش قابل توجهی از جامعه تحت فشار شدید زندگی است به علاوه اینکه چشم‌انداز روشنی هم نسبت به بهبود امور ندارد، این دو با هم جمع می‌شود و اعتراض طبیعی است و آنها هم که اصل نظام و ایران را نمی‌خواهند سعی می‌کنند بدبینی را تقویت کنند. این مسأله و نارضایتی وجود دارد که باید مشکلات مردم و حق اعتراض و انتقاد آنها را بپذیریم.»

او گفت: «حالا دولت به اینجا رسیده است، من اگر جای شما بودم حتما الان بنزین را گران نمی‌کردم بلکه می‌بردم در بودجه تا بحث و بررسی شود و اگر تصویب می‌شد، انجام می‌دادم. در این موقعیت چرا لقمه را دور سر می‌چرخانند؟ شما می‌خواهید این پول را بگیرید و به هر حال تورم و گرانی ایجاد خواهد شد و دوباره پول را به مردم برگردانید، خب! می‌گفتید سوبسید فعلا بماند؛ اگر هم چاره‌ای نبود و حتما لازم بود گران شود لااقل یک اطلاع‌رسانی درست و یکی دو هفته بحث و صحبت می‌کردید و قبل از اجرای این کار، اولین سهمیه محرومان را به حسابشان می‌ریختید و بعد این کار را می‌کردید. این شاید التهاب‌ها را خیلی کمتر می‌کرد.»