بعد از انتشار فایل صوتی تماس خلبان هواپیمای آسمان با واحد مراقبت پرواز و مطلع کردن کنترلر از شلیک موشک از حوالی فرودگاه پیام، نگاه ها همگی به سمت سازمان هواپیمایی کشوری و رییس اش دوخته شد که این ها حتما از شلیک موشک اطلاع داشتند و آن را پنهان می کردند.
خیر! نه رییس سازمان هواپیمایی کشوری نه خلبان هوشنگ شهبازی، به عنوان کارشناس هوایی، هیچکدام از شلیک موشک اطلاع نداشتند و اگر متخصصان چهره شناسی به ویدئوهای این ها نگاه کنند، و نظر بدهند قطعا خواهند گفت که این ها کاملا از موضوع بی اطلاع بوده اند و آن چه را حقیقت می پنداشته اند بازگو کرده اند.
این که انگشت تهدید مجلس به سمت هواپیمایی کشوری گرفته شده، و حکومت نکبت هم مانع این موضوع نمی شود، به خاطر کم کردن مسوولیت سپاه در این واقعه ی تلخ است.
در فیلد هوایی ایران، نیروهای امنیتی چنان حاکمیت فیزیکی و روحی یی دارند که منشی ممکن است خبری مهم داشته باشد که رییس از آن بی خبر باشد.
به عبارت دقیق تر، تک تک بچه های هوایی، به خاطر تحت نظر بودن دائم، از خودشان هم وحشت دارند چه برسد از بغل دستی و بالا دستی خود.
این که کنترلر برج، به توصیه یا دستور سوپروایزر خود، موضوع را کلا مسکوت گذاشته باشد، کاملا امکان پذیر است.
این که خلبان و کمک خلبان آسمان، از روی مآل اندیشی، یا به توصیه و دستور بالادستی های خود موضوع را کلا مسکوت گذاشته باشند، کاملا امکان پذیر است.
چرا ما از این خلبانان در دوره ی سه روزه ی بی خبری و بعد از آن چیزی نشنیدیم و مصاحبه و گفتگویی ندیدیم؟
دلیل همه ی این ها ترس و اطاعت از سیستم امنیتی حاکم بر فیلد هوایی است.
سیستمی که از سیستم حاکم بر نیروهای نظامی هم قوی تر و مهیب تر است.
این از مسوولیت رییس سازمان هواپیمایی کشوری که خود از امنیتی های درجه ی اول است نمی کاهد، ولی باید حواس مان باشد که بزرگ کردن نقش این ها در بی اطلاع گذاشتن افکار عمومی، دلیل دارد:
کاستن مسوولیت سپاه پاسداران و انحراف نظر مردم به سمت موضوعی که اصل مطلب را تحت الشعاع قرار می دهد.
سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، مسوول وقوع این رویداد دهشتناک است و هر سخنی به غیر از این، موجب کاهش این مسوولیت و گریز مسوول از مسوولیت اش می شود.
