اما درباره آنچه گفته شده که پزشکان نوشیدن آب را در دوره های نزدیک به هم به منظور جلوگیری از کمبود آب بدن و خشکی حلق توصیه می کنند - به این دلیل که احتمال ابتلای به ویروس کرونا را مرتفع می کند - این امر مانع وجوب روزه نمی شود، به جز کسانی که به آن رسیده باشند و در صورت روزه گرفتن، ترس ابتلای به بیماری وجود داشته باشد و هیچ راهی برای کاهش احتمال آن هم وجود نداشته باشد - ولو با ماندن در منزل و اتخاذ سایر راههای احتیاطی پیشرفته- و اما دیگران باید روزه بگیرند.

البته چه بسا بتوان با خوردن سبزیجات و میوه های سرشار از آب پیش از سحر کمبود آب بدن ناشی از روزه داری را جبران کرد همچنانکه می توان با جویدن آدامس بدون قند، جلوی خشکی حلق را گرفت- البته به شرطی که بخش های آن در دهان تجزیه نشود و داخل نرود.- بنابراین جویدن آدامس باعث افزایش ترشح بزاق دهان می شود و مانعی از آن در صورت روزه گرفتن وجود ندارد.

این گونه کسانی که می‌توانند کار خود را در ماه رمضان ترک کرده و در منزل باقی بمانند و از ابتلا به بیماری مذکور در امان باشند، وجوب روزه از آنان ساقط نمی‌شود اما افرادی که نمی‌توانند کار خود را رها کنند- بنا به هر دلیلی- و از ابتلا به ویروس در صورت ترک نوشیدن آب در بازه‌های زمانی در روز بیم دارند و نمی‌توانند اقدامات دیگر برای در امان ماندن از ابتلا به کرونا اتخاذ کنند، روزه بر آنان واجب نیست، هر چند مجاز به روزه‌خواری در ملأ عام هم نیستند.

روشن است که روزه ماه رمضان از مهم ترین فریضه‌های شرعی است و تنها در صورت وجود عذر واقعی، ترک روزه جایز است، هر فردی نسبت به وضعیت خود آگاه تر است که آیا عذر واقعی برای ترک روزه دارد یا خیر.