پروردگارا،‌ای خالق جان؛

به خودت سوگند من در زنده به گور کردن جوجه هایی که ما انسان‌ها! در به دنیا آمدنشان نقش مستقیم داشتیم وبرنامه ریزی کردیم هیچ نقشی نداشتم.

به خودت سوگند من دلم شکست، دلگیر قتل عام جوجه هایی شدم که تا آخرین لحظه در جعبه‌های مقوایی بازی می‌کردند و در کیسه‌های سیاه زباله انباشت شده و از زندگی ساقط گردیدند.

بهانه دانه و برنامه ریزی برای کنترل هر چیزی که اسمش را بگذارند، مفهومی جز رنگ باختن انسانیت و دست درازی در جان طبیعت ندارد.

مدیران دولتی و خصوصی با هر عذری اجازه این رفتار غیر انسانی را ندارند.

تحریم‌های ظالمانه آمریکا و گرانی خوراک دام و هر دلیل دیگری برای انجام این کار موجه نیست.

سء مدیریتی که امروز به خاطر منافع مادی جان جوجه‌ها را اینگونه می‌گیرد، به خاطر منافع مادی با جان انسانها چه خواهد کرد؟!

‌ای خداوند جان آفرین، تو ‌می‌دانی که من به خاطر کشته شدن سهوی جوجه هایی که در کودکی نگه می‌داشتم هنوز هم پرنده‌های کوچک را در دست نمی‌گیرم.

تو می‌دانی که هنوز هم مرگ جوجه‌ای که زیر پا ماند و آن یکی که پشت کمد افتاد و آن دیگری که گربه صیدش کرد را به خاطر دارم و جزو تلخی‌های خاطرات کودکانه من است.

من جوجه‌های مرده‌ام را در باغچه خانه مان در خیابان قلعه مرغی تهران به خاک سپردم و از مرگشان تب کردم و چه قدر غصه خوردم ولی اکنون می‌بینم که بزرگترها! جعبه جعبه و کیسه کیسه آنها را زنده به گور می‌کنند.

خدایا دلم می‌سوزد، تو آب بر این آتش بریز و آرامم کن.