وقتی پای توجیهِ کاری خبیثانه، مثلا وقوع یک قتل به میان می آید، آدم چه چیزها که نمی بینید و نمی شنود.
وقتی پای توجیه ایده و عقیده ای غلط، مثلا تعصب احمقانه و غیرت ابلهانه بر روی زن و فرزند به میان می آید، آدم چه نمایش های مبتذلی برای ماستمالی کردن تفکر غلط نمی بیند و چه مصیبت خوانی های گوشخراشی نمی شنود.
از دیروز، که چند نفر به ظاهر اهل تفکر، سینه برای پدر رنج کشیده و تحت فشارِ «در و همسایه»ی رومینا، به تنور چسباندند، فهمیدم ما با یک قاتل بی رحم و شقی رو به رو نیستیم. دور و بر ما پر از قاتل های بالقوه ای ست که اگر آب گیر بیاورند آن ها هم شناگرهای ماهری خواهند شد.
حالا رفته اند سراغ پسر بخت برگشته ای که کارش بستن داربست است و سطح سواد و معلومات اجتماعی اش در حد صفر. حرف زدن اش را بلد نیست و از رومینای مقتول با کلمه ی «دختره» یاد می کند.
او را گرفته اند به جرم فریب دادن دختر نوجوان! فردا هم کاسه کوزه ی قتل پدر را می شکنند بر سر این جوان که تو اگر دختر را فراری نمی دادی، پدر ش او را نمی کشت!
چه دلیل مسخره و ابلهانه ای!
حالا من وارد ماهیت ماجرا نمی شوم که دختر، پسر را دوست داشت گیرم چند سالی از او بزرگ تر بود. پسر از دختر خواستگاری کرده بود و قصد سوئی نسبت به دختر نداشت. در زمان فرار، دختر هیچگونه رابطه ی جنسی یی با پسر نداشت. اصلا و ابدا وارد این مباحث نمی شوم چرا که تا پا در این وادی بگذاری، توجیه گران قتل و مدافعان غیرت، آدم را گیر سوال های بی شمار خود می اندازند طوری که اصل ماجرا فراموش می شود؛ اصل ماجرایی که عبارت است از:
قتل بی رحمانه ی یک دختر به دست پدر. سر بریده شدن او در سن ۱۴ سالگی.
این اتفاق زشت برای توجیه قتل زن محمد علی نجفی وزیر اسبق آموزش و پرورش هم افتاد. به جای این که قاتل محکوم شود، زن بخت برگشته از هزار جهت محکوم شد:
او پرستو بود، او مامور اسراییل بود، او با برنامه ی قبلی با نجفی روی هم ریخته بود...
و چیزی که در آن میان فراموش شد قتل این زن بود.
الان هم می خواهند برای قتل رومینای معصوم هر طور می توانند دلیل بتراشند. چرا؟
چون بالا برویم، پایین بیاییم، قاتل که پدر ش باشد، طبق قوانین اسلام حق داشته دخترش را بکشد و به هیچ طریق و به هیچ بهانه ای به این خاطر محکوم نخواهد شد.
مگر قاضی القضات یعنی رییسی یا خلیفه ی مسلمین یعنی خامنه ای اوضاع را خراب ببینند و امر کنند که پدر به مجازات سنگین برسد.
دو چیز هم در این میان به شکل استدلال سخیف به طرف محکوم کنندگان قتل رومینا پرتاب می شود:
اول این که شما که مخالف کودک همسری هستید چرا در مورد رومینا نظر تان را عوض کرده اید؟
دوم این که شما که مخالف قصاص هستید چرا پای تان را در یک کفش کرده اید که پدر جلاد قصاص شود.
اجازه بدهید پاسخ این مغلطه ها را هم در همینجا بدهم و پرونده ی این بحث را ببندم:
اولا کی ما گفته ایم که رومینا باید با بهمن ازدواج می کرد؟ این ها می خواستند دوست باشند، خب می گذاشتید دوست باشند. اگر طبق قوانین اسلام، دختر در ۹ سالگی بالغ و عاقل می شود طوری که می تواند به عقد و ازدواج پیرمرد ۷۰ ساله در آید، این موضوع هیچ ایرادی ندارد که او بتواند با یک جوان بیست و هفت ساله دوست شود. آن ها می توانستند سه چهار سال در دوستی با هم صبر کنند و بعد اگر خواستند ازدواج کنند.
ثانیا کی ما گفته ایم پدر جلاد قصاص شود؟ قصاص به عنوان قانون وحشی ها و مردم صحراگرد باید از بیخ و بن بر افتد. اما، این پدر باید مجازات شود. مجازات او هم در کشورهای پیشرفته حبس ابد است. یعنی باید تا آخر عمرش در حبس بماند تا عبرتی شود برای خودش و دیگرانی که تفکراتی شبیه به تفکرات او دارند.
حالا ببینیم نتیجه ی بالن کردن بهمن بخت برگشته چه خواهد شد و آیا انگشت هایی که باید پدر را نشانه رود، او را نشانه خواهد رفت؟
نتیجه مشروطیت، هادی خرسندی
موتلفه به دنبال چیست؟
