جمهوری فقیهانه ی حاکم بر ایران را به دهها دلیل نمی خواهیم. یک «جمهوری سکولار دموکراتیک» باید جایگزین جمهوری اسلامی شود. محلِ نزاع اصلِ جایگزینی و عبور و گذار از جمهوری اسلامی نیست، محلِ نزاع، چگونگی گذار از جمهوری اسلامی است. آرزو و آرمان را نباید جایگزین واقعیت کرد. برای رسیدن به هدف و آرمان، باید با نگاه خشک علمی، درکی واقع گرایانه از وضعیت موجود ایران به دست آورد. در غیاب درکی حقیقی از سرشتِ جمهوری اسلامی، جامعه ایران و مخالفان رژیم، همچنان گرفتارِ جمهوری اسلامی و ولایت فقیه خواهیم بود.

متغیرهایی چون نخواستن جمهوری اسلامی ، عدم اعتماد مردم به حکومت، فساد سیستماتیک، فقر و فلاکت، فشارهای بین المللی، و...؛ برای وقوع انقلاب علیه جمهوری اسلامی کفایت نمی کنند. ده ها شاهد و قرینه دیگر هم لزوماً به انقلاب منتهی نمی شوند.

با توجه به وضعیت اقتصادی و بار سنگین فشارهای بر مردم بی نوا؛ وقوع شورش هایی از نوع "حرکتِ اعتراضیِ دی ماه ۱۳۹۶" و "شورش آبان ۱۳۹۸" در ایران کاملاً محتمل هستند، اما حادثه نادر و استثنایی انقلاب، پیش بینی ناپذیر و انگشت شمار است.

در این نوبت به دو مانع دیگر وقوعِ انقلاب در ایران پرداخته شده است. "آگاهی از انقلاب و زیستن با انقلاب" و "قراردادن رهبران جمهوری اسلامی در وضعیت مرگ یا جنگ" ، دو مانع دیگر وقوع انقلاب در ایران هستند.

در یک بحث علمی، ناقدان باید نشان دهند که آیا ۱۶ شاهد ارائه شده ی در سه جلسه گذشته، اصلِ ادعا را تقویت می کنند یا هیچ سودی برای تأئید مدعا ندارند؟ نقد و گفت و گوی عالمانه، از طریق ساختن "قلمرو عمومی"، دموکراسی ساز است.

آدرس کانال یوتوپ اکبر گنجی:

https://www.youtube.com/channel/UCi-wR3aee_iOhXXIUv0PP3g/videos