سوم: تلاش برای حل اختلاف قطر و عربستان به دور از طرف های دیگر یعنی کاشتن بذر جدایی در محور مخالف قطر است، مگر این که کوشنر بداند عربستان می خواهد از ائتلاف امارات و مصر جدا شود و به ائتلاف قطر و ترکیه بپیوندد که این احتمال واقع بینانه نیست.

چهارم: دغدغه این روزهای کشورهای حاشیه خلیج فارس آشتی نیست بلکه تشدید تنش به علت تجاوز اسرائیل به ایران و پاسخ احتمالی ایران بر این کشورهاست که احتمالا فتیله جنگی بزرگ را شعله ور کند. صحبت از آشتی در صورتی که ناوهواپیمابر آمریکا و کشتی های جنگی اش و بمب افکن های B52 وارد آب های خلیج فارس شده اند، نادانی است.

پنجم: بعید نیست هدف سفر کوشنر به عربستان و قطر یعنی دو کشوری که بزرگترین پایگاه های نظامی آمریکا در آنها قرار دارد، با خبر کردن حکومت این دوکشور از طرح های حمله به ایران باشد حمله ای که از پایگاه های این کشورها صورت خواهد گرفت.

نگاه ها اکنون باید به دیدار محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان و کوشنر دوخته شود. آیا این دیدار محدود به این دو خواهد شد یا بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و رئیس دستگاه موساد نیز به آن خواهند پیوست؛ یعنی افرادی که هفته پیش در کنار پمپئو با ولیعهد در نشستی چهار جانبه دیدار کردند. نشستی که گفته شد طرح جنگ ترورها و نابودی تاسیسات هسته ای ایران در آن طراحی شد که هدفش به دام انداختن این کشور از طریق وادر کردنش به پاسخ است.

روزنامه انگلیسی "فایننشال تایمز" هدف این سفر را آشتی میان کشورهای عربی خیلج فارس عنوان کرد. این سخن نادانی محض نسبت به تحولات منطقه را نشان می دهد. بن سلمان در برابر فشارهای ترامپ برای آشتی و عادی سازی مقاومت کرد زیرا او می داند عادی سازی با اسرائیل یا آشتی با قطر باعث نخواهد شد بایدن از بازگشت به توافق هسته ای منصرف شود.

کوشنر به دنبال آینده و منافع مالی و تجاری خود در منطقه و بهره برداری از دستاوردهای عادی سازی در این راستاست. هر سخنی غیر از این با توجه به واقعیت های منطقه و تحولات آن درست نیست. چرا رهبران عربستان و قطر به داماد رئیس جمهوری امتیاز دهند که شش هفته بعد از قدرت کنار می رود، در حالی که چنین امتیازی را به امیر فقید کویت اعطا نکردند که سه سال آخر عمر خود را به پیدا کردن راه حلی برای این بحران اختصاص داد!