ایندیپندنت فارسی - محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران، می‌گوید اگر یک «ایران بزرگ» در شمال خلیج فارس و دریای عمان با پیوستن پانزده کشور به آن شکل بگیرد، در سیاست دنیا دخالت خواهد کرد.
خبرگزاری فارس روز چهارشنبه از قول او که روز گذشته در یک نشست دانشجویی به میزبانی دانشگاه پیام نور پاکدشت صحبت می‌کرد نوشت، غرب پس از انرژی، نگران ۱۵ کشوری است که در همسایگی ایران قرار دارند.
به عقیده این فرمانده اسبق سپاه پاسداران، اگر صنعت و کشاورزی ایران توسعه پیدا کند و به کشور بزرگی تبدیل شود، تجارت و صنعت و امنیت کشورهای همسایه به امنیت ایران گره می‌خورد و ایران بزرگ شکل می‌گیرد.
وی ادامه داد: ترس غرب فراتر از بمب اتم است. اگر ایران بزرگ در شمال خلیج فارس و دریای عمان بوجود بیاید، ۱۵ کشور به ایران وصل می‌شوند و در سیاست دنیا دخالت می‌کند. وظیفه ما این است که مجد و عظمت و شکوه ایران بزرگ را دوباره به‌دست بیاوریم و ما می‌توانیم این کار را بکنیم.
این اظهارات در حالی است که آمریکا و متحدان بین‌المللی و منطقه‌ای آن سیاست‌های تهران را در منطقه با هدف صدور ایدئولوژی جمهوری اسلامی و دخالت در امور داخلی دیگر کشورها می‌دانند و خواهان توقف آن هستند.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
نگرانی غرب از برنامه‌های هسته‌ای و موشکی ایران، که تهران ادعا می‌کند صلح‌آمیز هستند، در همین راستا بوده و در سال‌های اخیر فشار‌های زیادی، از جمله تحریم‌های اقتصادی، برای توقف آن بر تهران اعمال شده است.
***
سخنرانی محسن رضایی در نشست «نقش جنبش دانشجویی در اقتدار علمی و تداوم انقلاب اسلامی»
خبرگزاری فارس
دانشجویان به اسناد تاریخی مراجعه کنند
محسن رضایی گفت: دانشجویان به اسناد تاریخی مراجعه کنند و ببینند که چرا نمی‌گذاشتند ایران از زاگرس عبور کند. چرا از اتصال اقتصاد ایران به دریای عمان و هند نگران بودند. آن روز از پیشرفت ایران می‌ترسیدند و امروز هم دنبال مسئله هسته‌ای هستند.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام تصریح کرد: ایران باید بتواند در سال‌های آینده آنقدر پیشرفت کند که در روز یک میلیون بشکه نفت وارد کنیم. آنقدر اقتصاد ما باید قوی شود که نه‌تنها نیازی به فروش نفت و گاز نداشته باشد، بلکه که تمام منابع را خودمان مصرف کنیم و تازه نیاز به واردات نفت و گاز هم داشته باشیم. چون اگر تولید ملی چند برابر شود نیاز به انرژی بیشتری خواهیم داشت.
رضایی با بیان اینکه غربی‌ها نگران این هستند که انرژی منطقه در خود منطقه مصرف شود، گفت: اگر این اتفاق رخ دهد، قیمت کالاها در اروپا چند برابر می‌شود. نگرانی دوم آنها، ۱۵ کشوری است در همسایگی ما قرار دارند. آنها از تشکیل ایران بزرگ ولو از لحاظ اقتصادی می‌ترسند. اگر صنعت و کشاورزی ایران توسعه پیدا کند و ایران به کشور بزرگی تبدیل شود، تجارت و صنعت و امنیت کشورهای همسایه به امنیت ایران گره می‌خورد و ایران بزرگ شکل می‌گیرد و اگر کسی بخواهد به کشورهای منطقه سرکشی کند اول باید به ایران بیاید و با ایران حرف بزند. غربی‌ها از این موضوع می‌ترسند.
مسئله هسته‌ای برای ما در اقتصاد مهم تر است تا بمب اتم
وی با بیان اینکه مسئله هسته‌ای برای ما در اقتصاد مهم تر است تا بمب اتم، گفت: اگر صنعت هسته‌ای داشته باشیم، کشتی‌های اقیانوس‌پیما خواهیم داشت که صدها هزار بشکه را در دریاها با هزینه کم منتقل می‌کنند. در دانش پزشکی هم هسته‌ای موثر است. از طرفی، هسته‌ای وقتی رشد کند، اثر القائی نیز دارد. چون دانش هیچوقت در یک صنعت باقی نمی‌ماند. اگر مثلاً در صنعت خودرو، نظریه مکانیکی مطرح شود، این موضوع وارد صنایع کشاورزی هم می‌شود.
رضایی تصریح کرد: غربی‌ها نگران هستند که مسئله دانش و فناوری هسته‌ای هم در خود صنایع هسته‌ای و هم در سایر صنایع وارد شود و آنجا را هم آباد کند و جهش صنعتی و تولیدی ایجاد شود. ترس غرب فراتر از بمب اتم است. اگر ایران بزرگ در شمال خلیج فارس و دریای عمان بوجود بیاید ۱۵ کشور به ایران وصل می‌شود و اگر ایران بزرگ شکل بگیرد، در سیاست دنیا دخالت می‌کند. وظیفه ما این است که مجد و عظمت و شکوه ایران بزرگ را دوباره به‌دست بیاوریم و ما می‌توانیم این کار را بکنیم.
وی یکی از این مسائل مهم کشور را اقتدار علمی دانست و افزود: اقتدار علمی، نقش بزرگی در تبدیل ایران به ایران بزرگ دارد. هرچه در فناوری پیشرفت کنیم به‌سوی ایران بزرگ حرکت خواهیم کرد و اگر جلوی این کار را بگیرند ما کندتر حرکت خواهیم کرد. دعوای امروز ما با غرب بر سر اقتصاد و علم و پیشرفت ایران است.
نگرانی غربی‌ها حقوق بشر و آزادی‌خواهی در ایران نیست
رضایی با بیان اینکه نگرانی غربی‌ها حقوق بشر و آزادی‌خواهی در ایران نیست، اظهار داشت: اگر اینطور نیست پس چرا با عربستان کاری ندارند؟ کشوری که با بدترین وضعیت تاریخی زندگی می‌کند و بدترین حکومت تاریخ روی کار است و یک خبرنگار را در ترکیه قطعه قطعه می‌کنند، چرا صدای غربی‌ها نسبت به آزادی و حقوق بشر در عربستان در نمی‌آید امّا نسبت به هسته‌ای ما صدای آنها بلند می‌شود؟ مسئله آنها این است که چه کسی برای آنها نفع دارد و چه کسی ضرر دارد. عربستان چون برای آنها نفع داردف حتی اگر آزادی و دموکراسی هم نداشته باشد کاری با آن ندارند، اما با ایران ولو اینکه دموکراسی و حقوق بشر هم داشته باشند، مخالف هستند.
غربی‌ها دارند در انتخابات ۱۴۰۰ دخالت می‌کنند
وی ادامه داد: ببینید غربی‌ها چطور دارند در انتخابات ۱۴۰۰ دخالت می‌کنند؛ عده‌ای را بزرگ و عده‌ای را کوچک می‌کنند. چطور از فضای مجازی استفاده می‌کنند تا مثل زمان قاجار و پهلوی، افراد دست‌نشانده خودشان را به مسند بنشانند.
رضایی با بیان اینکه جنبش دانشجویی می‌تواند با اقتدار علمی، بزرگ‌ترین سهم را در آینده ایران داشته باشند، اظهار داشت: به هیچ وجه نباید از پیشرفت تکنولوژی و فناوری‌های نوظهور و دانش‌های جدید صرفه‌نظر کنیم. جنبش دانشجویی می تواند پرچمدار این اقتدار علمی باشد. به عنوان یک سرباز، دست همه شما را می‌بوسم و به عنوان سرباز ملت ایران در خدمت شما هستم.
رضایی در پاسخ به پیشنهاد یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه دانشجویان وارد عرصه انتخابات شوند و وزرای دولت بعدی را پیشنهاد دهند، گفت: اینکه دانشجو فقط بخواهد رأی بدهد، این حداقل مشارکت در صحنه است. پیشنهاد می‌کنم شما کمک کنید تا اشتباهی که در ذهن جامعه وارد شده را اصلاح کنیم.
مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲ نفر را انتخاب می‌کنند نه یک نفر
وی ادامه داد: مردم فکر می‌کنند وقتی در انتخابات ریاست جمهوری رأی می‌دهند، فقط یک رأی می‌دهند، در حالی که یک رأی نمی‌دهند، بلکه ۲ رأی می‌دهند. چرا؟ چون دو پست و مسئولیت را همزمان انتخاب می‌کنند؛ یکی ریاست جمهوری و یکی رئیس دولت.
رضایی توضیح داد: دهه اول انقلاب، ما یک نخست وزیر و یک رئیس جمهور داشتیم. کار نخست وزیر، اداره صنعت، کشاوری، فرهنگ، علوم، سلامت و... بود. رئیس جمهور یک مقام تشریفاتی در مدیریت بود که مسائل سیاسی و امنیتی را دنبال می‌کرد. در اصلاح قانون اساسی همه این اختیارات در یک شخص ادغام شد. بنابراین اکنون اگر یک نفر هست که دو پست دارد آیا وقتی رأی خود را به صندوق می‌اندازیم نباید هر طوری انتخاب کنیم که هر دور را داشته باشیم؟
وی ادامه داد: شاید برخی این نظر من را نپذیرند و بگویند این نظر، افراطی است، امّا عقیده من این است که ما تا حالا رئیس‌جمهور داشته‌ایم امّا رئیس دولت نداشته‌ایم. رئیس‌جمهوری کار سختی نیست. خیلی افراد می‌توانند رئیس‌جمهور باشند امّا رئیس دولت نه. رئیس جمهور بیشتر سخنگویی است و رؤسای جمهور غالباً حرف خوب می‌زنند. حرف خوب زدن با عمل کردن و اجرا کردن از زمین تا آسمان متفاوت است.
