البته بی‌بی سی در این مسیر تنها نبود و بار اصلی بر دوش عناصر داخلی بود. از جمله وزیر جوان کابینه که یک روز قبل از بازی با طعنه زدن به صدا و سیما از مردم خواست در زمان بازی دانلود و ترافیک ایجاد نکنند تا بینندگان بتوانند پای اینستاگرام AFC بنشینند! همان نهادی که عیسی آل کثیر بازیکن پرسپولیس را به‌صورت غیرقانونی و ظالمانه‌ای محروم کرد و نشان داد در این میدان کدام سو ایستاده است. اگر بازیکن پرسپولیس علی‌رغم همه مشکلات و موانع خود را به فینال رساندند و در نهایت بازی را واگذار کردند، اما بازنده اصلی کسانی هستند که برای AFC علیه ایران توپ زدند تا بی‌آبرویی و ناعادلی این نهاد را بپوشانند و بزک کنند. مسئله مهمی که در این میان وجود دارد و نباید از آن چشم پوشید بازی روانی کسانی است که می‌کوشند با برجسته کردن مسائل حاشیه‌ای، مسائل اصلی مردم را به حاشیه برانند و در این مسیر از هیچ شعبده‌ای نمی‌گذرند. یک روز باید مردم را با ربنای شجریان سرگرم کرد و سرکار گذاشت و یک روز دیگر با عادل فردوسی پور و فردا با بهانه و ابزاری دیگر. اگر این بهانه‌ها و حاشیه‌سازی‌ها نباشد چطور و چه کسی باید جواب قیمت مرغ و تخم‌مرغ را بدهد؟! درست در همین روزها که کوشیدند فضای رسانه‌ای و اذهان مردم را معطوف به مسئله دست چندم گزارش بازی دیروز کنند، قیمت تخم‌مرغ به شانه‌ای 40 هزار تومان رسید.
و در نهایت یک سؤال مهم و اساسی؛ مگر مدعیان اصلاحات و شرکای آنها در آنسوی آب دائم نمی‌گفتند و نمی‌گویند که صدا و سیما جایگاه خود را از دست داده و بیننده ندارد، پس این همه دست و پا زدن برای ایجاد دوقطبی و فشار برای بازگرداندن این و آن به یک رسانه متروک برای چیست؟! همین تناقض نشان می‌دهد هنوز هم علی‌رغم همه فضاسازی‌ها و رقیب تراشی‌ها، صدا و سیما رسانه‌ای مهم و اثرگذار در جامعه ایرانی است. البته این‌که مسئولان آن چقدر ارزش آن را می‌دانند و از آن در جهت منافع مردم و کشور استفاده می‌کنند، خود مسئله‌ای دیگر است.