بعد از انتشار مطلب من خطاب به خانم سحر زکریا، هادی خرسندی گرامی، با محبت بسیار مطلبی خطاب به من نوشتند که برایم از هر نظر بسیار ارزشمند بود.
اول این که استاد طنز معاصر ما، نگاه پر محبت شان را از من که در حُکم شاگرد ایشان هستم دریغ نکرده اند و در این صحبت، ذره ای اغراق و یا مداهنه نیست چرا که در جایی که تازه به دوران رسیدگان جواب سلام پیشکسوتان را هم نمی دهند، کار آقای خرسندی، بخصوص برای این گروه بسیار آموزنده است.
دوم نگاه محبت آمیز و انسانی آقای خرسندی به بروز احساسات هنرمند جوان ما خانم سحر زکریاست که قابل تقدیر است.
از روزی که مطلب آقای خرسندی را خواندم در این فکر بودم که چطور به مطلب ایشان پاسخ بگویم که حالت فردی نداشته باشد و به کار خوانندگان هم بیاید.
تصور می کنم در فضایی که ما ایرانیان سیاست زده زندگی می کنیم و در روابط مان، همه چیز را دخالت می دهیم الّا انسانیت و عواطف انسانی، بزرگ ترین فایده ی اشاره به نوشته هایی از قبیل نوشته هادی خرسندی، تاکید بر همین موضوع انسانیت است که گاه در روابط بین انسان ها و به خاطر مجادلات سیاسی کم رنگ می شود، و میزان خصومت ها را بیش از میزان رفاقت ها می کند.
وقتی بروز این انسانیت از طرف شخصی که بر یکی از قلل مرتفع ادب و فرهنگ ایران ایستاده دیده می شود، اهمیت و آموزندگی آن صد چندان می شود.
من از طرف خودم و خانم سحر زکریا، از هادی تشکر می کنم که با همین واکنش ها، ما را که غرق در زد و خوردهای سیاسی هستیم، به خود می آورد تا فراموش نکنیم که هر کار سیاسی یی که انجام می دهیم، برای انسان و انسانیت است و نه هیچ چیز دیگر.
سپاس هادی جان.
سخن
چند صحنه از ماجرای منفجر نشدن مجاهدین
