الگوی این تحرکات بسیار آشنا است و تقریبا به تلاش‌های حدود ۱۵ سال پیش این کشور در آمریکای لاتین با هدف تشکیل «منطقه حمایتی»‌ در نیمکره غربی برای کمک به دور زدن تحریم‌های بین‌المللی، نزدیک شدن به رژیم‌های ضدآمریکا، و ایجاد توانایی عملیاتی خفته با قابلیت تحریک‌کنندگی ضدآمریکایی، می‌ماند. نتایج آن فعالیت‌ها چشمگیر بود. همانطور که قبلا همراه با جوزف هومایر، از مرکز انجمن آزاد امنیتی مستند کرده‌ایم، تا اوایل دهه ۲۰۱۰ ایران شبکه‌ای از روابط و مناسبات را در آمریکای لاتین تشکیل داد؛‌ از معاملات مالی که فشار اقتصادی آمریکا را کاهش می‌داد تا روابط با تندروهای منطقه‌ای که توانستند سه طرح جداگانه تحت سازماندهی ایران یا الهام گرفته از آن را بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ در آمریکا ترتیب دهند. اکنون به نظر می‌رسد که این الگوی نفوذ در آفریقا نیز تقلید می‌شود.

هدف از این فعالیت‌های جدید ایران چیست؟ مقام‌های مراکشی به چند عامل اشاره می‌کنند. اول فرصت‌های استراتژیک، چرا که قاره آفریقا در عرصه اقتصادی و سیاسی جهان در حال رشد است. دوم، تلاش حاکمیت ایران برای کاهش بار سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ که طی دو سال گذشته تاثیر چشمگیری بر اقتصاد ایران گذاشته است. و سومین عامل این است که علاقمندی ایران به آفریقا پس از کشته شدن قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس در عراق در ژانویه ۲۰۲۰، افزایش یافت، و مقام‌های محلی نگران آن هستند که تهران در نهایت بتواند با هدف قرار دادن منافع آمریکا یا متحدانش در آفریقا تلافی‌جویی کند.

همه این موارد نگرانی‌های زیادی را در مراکش موجب شده و همزمان رباط تلاش‌های خود برای نظارت بر فعالیت‌های ایران و حزب‌الله، عمده‌ترین گروه نیابتی آن را در همسایگی خود افزایش داده است. مقام‌های مراکشی تردیدی ندارند که هدف غایی ایران دو سویه است:‌ تقویت تسلط بر مسلمانان شیعه و استفاده از این نیرو به عنوان یک اهرم سیاسی و نفوذ در سیاست منطقه، و ایجاد قابلیت عملیاتی خاموش که بتواند از آن برای ایالات متحده بهره جوید.

نویسنده مقاله می‌گوید که این هشدار برای دولت بایدن به‌موقع است. دولت جدید آمریکا از شروع کارش در ماه ژانویه گذشته، ارتباط با تهران را در صدر سیاست‌گذاری خارجی خود قرار داده و درست مانند دولت باراک اوباما، توافق بر سر برنامه اتمی را بر فعالیت‌های شرورانه جمهوری اسلامی ارجح می‌داند. اگر پیام‌هایی که از رباط می‌رسد درست از آب در آیند، ممکن است چنین سیاستی اشتباهی پرهزینه باشد چرا که حاکمیت تندروی ایران در حال تقویت حضور مقتدرانه با قابلیت تهدید آمریکا و شرکای محلی آن است.