محمدجواد اکبرین
کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در مصاحبه با سایت رهبری:
پیشنهاد شد که نامزدهای ریاست جمهوری مشاورین‌شان را هم معرفی کنند... شورای نگهبان هم مصاحبه‌ای از نامزدها داشته باشد و آن‌ها به سؤالات اعضای شورا پاسخ بدهند.
همه چیز را نمی‌توانیم با ابزار حقوق و مراجع نظارتی رسمی راستی‌آزمایی یا نظارت بکنیم و جلو ببریم.
اگر به دهه‌ی ۶۰ برگردیم، کسانی که خودشان را در این معرض [ریاست جمهوری] قرار می‌دادند...کسانی که در این حوزه می‌آمدند واقعاً جزء رجال سیاسی مذهبی بودند.
ترجمه:
در همه جای دنیا مردم به دهها سال کارنامه‌ی یک نامزد ریاست جمهوری نگاه می‌کنند ولی در کودکستانِ جمهوری اسلامی، نامزد ریاست جمهوری انگار تازه امروز از راه رسیده! خودش و همفکرانش تازه باید بروند مصاحبه تا معلوم شود کی هستند. «ابزار حقوق و مراجع نظارتی» و این لوس‌بازی‌ها که در قانون اساسی آمده هم کافی نیست.
می‌گوید در دهه ۶۰ نامزدها «واقعا رجال سیاسی مذهبی» بودند؛ اگر منظورش، نامزدهای ریاست جمهوری در دهه اول انقلاب است جالب است یادآوری کنیم جمهوری اسلامی بر سر آن «واقعا رجال» چه آورد؟ از میان نامزدهای ریاست جمهوری دوره اول، بنی‌صدر به خیانت متهم شد و مجبور شد از کشور خارج شود. داریوش فروهر و همسرش در خانه‌شان تکه تکه شدند. صادق قطب زاده اعدام شد. کاظم سامی ترور شد. سرنوشت دو نخست‌وزیرِ دهه اول انقلاب (بازرگان و موسوی) هم جلوی چشم ماست؛ اولی مجبور به استعفا شد و دومی ۱۰ سال است که در حصر خانگی است.
