مرلین مونرو کمی پیش از مرگ، در کال نِوا لاج در نزدیکی دریاچه تاهو اقامت گزید که سیناترا یکی از مالکان آن بود. در این کتاب گفته شده است که در واقع، جو دیماجیو، شوهر سابقش او را در این مدت همراهی می‌کرده است.

در طول اقامت مونرو در این محل، اعلام شد که قرار است او در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کند اما اجل فرصت نداد. به گفته این کتاب، مونرو قصد داشت اعلام کند که بار دیگر پیوند خود با دیماجیو را از سر گرفته است؛ اما بسیاری معتقدند که او می‌خواست درباره روابط خود با برادران کندی افشاگری کند. در این کتاب آمده است که سیناترا معتقد بوده که مونرو را به گمان قصد به این افشاگری، ساکت کرده‌اند.

اوپدیسانو می‌نویسد: «فرانک معتقد بود که اگر قرار این کنفرانس خبری اعلام نمی‌شد، مونرو بسیار بیش از این‌ها عمر می‌کرد.»

در این کتاب آمده است که سیناترا به این نیز معتقد بوده که مرلین مونرو «هرگز» اسرار رابطه خود با جان کندی را افشا نمی‌کرده، زیرا «هنوز او را دوست می‌داشته است».

در این کتاب که بخش‌هایی از آن در نشریه «پیپل» منتشر شده است، ادعا می‌شود که چند منبع به سیناترا گفته بودند که او (مونرو)، «با شیاف نِمبوتال (داروی آرام‌بخش و خواب‌آور که اغلب پیش از عمل جراحی تجویز می شود) به قتل رسیده است» و این که «رابرت کندی یا مافیا در آن دست داشته‌اند».

مونرو در هنگام مرگ ۳۶ سال داشت. فرانک سیناترا در سال ۱۹۹۸ درسن ۸۲ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.