او توضیح می‌دهد که در اندرزگاه ۴ آشپزخانه‌ای ساخته شد که هزینه آن را برادران ریخته‌گران پرداختند.

برادران ریخته‌گران از متهمان پرونده فساد اقتصادی بانک سرمایه هستند. بهروز، فیروز، شهروز و فراز ریخته‌گران در این پرونده به ۷ تا ۱۷ سال زندان محکوم شده‌اند.

حامد درباره آشپژخانه‌ای که برادران ریخته‌گران در زندان ساخته‌اند، این طور توضیح می‌دهد: «این آشپزخانه صنعتی شامل ۳۰ شعله گاز بزرگ، ۴ کباب‌پز و ۱۰ فر بزرگ است. برادران ریخته گران تا زمان حضور در بند ۴، از مواهب این حاتم‌بخشی‌ها برخوردار بودند تا جایی که فیروز ریخته گران برای خود یک توالت اختصاصی ساخته بود و از آن استفاده می‌کرد. ما شنیده بودیم شهرام جزایری در اندرزگاه ۸ یک استخر ساخته که بعدتر بچه‌هایی که در اندرزگاه ۸ حبس کشیده بودند این خبر را تایید کردند.»

پای کارگران جنسی به زندان باز شد

ماجرای زندگی مرفه زندانیان خاص به همین جا ختم نمی‌شود. حامد می‌گوید پس از حضور بیشتر زندانیان پرونده‌های سنگین مفاسد اقتصادی، آن‌ها به دنبال امکانات بهتر بودند و در این میان فردی که به ظاهر با مسئولان زندان اوین هم در هماهنگی کامل بود امکان تازه‌ای برای آنان فراهم می‌کرد. حامد می‌گوید: «یک زندانی به نام علی در سالن ۳ زندان اوین محبوس بود که بنا به چند اتهام به حبس محکوم شده بود که در مجموع باید ۵ سال را در زندان سپری می‌کرد. یکی از اتهامات علی «قوادی» بود که برای همین اتهام به ۷۵ ضربه شلاق و یکسال تبعید محکوم شده بود. او در زندان هم به کار قوادی ادامه می‌داد.»

به موجب ماده ۲۴۲ قانون مجازات اسلامی قوادی عبارت از به هم رساندن دو یا چند نفر برای زنا یا لواط است. حامد با اشاره به اینکه علی آلبوم عکسی داشت که تصویر چند زن جوان در آن بود، می‌گوید: «برخی زندانیان با دیدن تصاویر یکی از آن زنان را انتخاب می‌کردند و علی در زمانی حدود دو هفته، آن زنان را با صیغه نامه‌ای قانونی رهسپار ملاقات شرعی با آقای زندانی می‌کرد.»

او در توضیح ملاقات شرعی می‌گوید: «در زندان اوین هر زندانی متاهل مجاز بود هر ماه یکبار با همسر قانونی‌اش ملاقات شرعی داشته باشد که از حدود ساعت ۹ صبح آغاز و تا ساعت ۱۴ ادامه داشت. ملاقاتی ۵ساعته و خصوصی که برای مشتریان نامدار علی دست‌کم ۳ میلیون تومان آب می‌خورد.»

یک زندانی سابق زندان اوین می‌گوید ساختمان مخصوص ملاقات شرعی در زندان اوین، ساختمانی ۳ طبقه و بسیار تمیز است که در کنار ساختمان اصلی ملاقات زندان در نزدیکی اندرزگاه ۷ و ۸ واقع شده و زندانیان متاهل از آن استفاده می‌کنند.

حامد می‌گوید: «افراد خاصی مشتری دائمی علی و این کارگران جنسی بودند. زندانیان معروفی که نام‌هایشان برای بسیاری آشناست، مشتریان علی بودند. یکبار یکی از همین زندانیان پرنفوذ و معروف با دیدن عکسهای آلبوم علی به نتیجه نرسیده بود و حاضر شد ۲ برابر مبلغ را به او بپردازد تا بتواند در ملاقات حضوری از بین این زنان انتخاب کند.

سه زن به عنوان وکیل به ملاقات این زندانی آمدند و او در محل ملاقات با وکلا در ساختمان مخصوص ملاقات‌های حضوری دو نفر از آنان را انتخاب کرد و دو هفته پشت سر هم رهسپار ملاقات شرعی با آن‌ها شد. در کنار تجارت علی، چند نفری هم بودند که کارشان فروش قرص‌های ویاگرا و یا حتی اسپری تاخیری بود، خلاصه که جنسشان جور جور بود.»

این زندانی سیاسی در بخش دیگری از صحبت‌هایش برای ایران وایر توضیح داد در مقطعی کار به جایی رسید که در اواسط سال ۹۸ ملاقات شرعی با همسران موقت و با مدارک ازدواج موقت ممنوع شد و زندانیان تنها می‌توانستند با مدارک ازدواج دائم و تنها با همسری که نام او در شناسنامه زندانی قید شده باشد راهی ملاقات شرعی شوند.

کارگران جنسی در زندان تهران بزرگ

امکانات زندانیان بانفوذ اما با انتقال‌شان از یک زندان به زندان دیگر نیز منتقل می‌شود.

محمد زندانی سیاسی دیگری است که پس از تحمل حبس در زندان اوین در نیمه سال ۱۳۹۸ به زندان تهران بزرگ (فشافویه) منتقل شد. او هم ضمن تایید حضور کارگران جنسی در زندان اوین برای زندانیان خاص به «ایران وایر» می‌گوید: «بیشتر زندانیان متمکن و نامدار زندان اوین مانند آقای حسین هدایتی، علیرضا زیباحالت منفرد و اغلب زندانیان جرایم مالی سنگین از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شدند. این زندانیان در تیپ ۵ زندان ساکن هستند و برای آنان مانند زندان اوین امکانات خاصی تدارک دیده شده بود که با پرداخت پول به راحتی به آن دسترسی داشتند. در مورد خاص زنان کارگر جنسی در زندان تهران بزرگ من به شخصه موردی ندیدم اما از چند سرباز و حتی یک از مسئولان سالن ملاقات شنیدم که برخی زندانیان خاص به صورت مرتب و هفتگی و با زنانی متفاوت به ملاقات شرعی می‌روند.»