یاسر عرب

خبری آمده که نه تنها توده پابرهنگان و مردمان صاحب انقلاب!، بلکه اقشار مدافع مجلس انقلابی! و حافظان نظم غیر عادلانه کنونی را در بهت و حیرت فرو برده است. اینکه مجلس اصولگرا که میخواست «شفافیت» را سر لوحه کار خود قرار دهد و حتی رای نمایندگان را علنی کند (که زهی خیال باطل از آب در آمد) در اقدامی انقلابی و احتمالا مترادف طرح صیانت، گویا با وضع قانون محرمانگی رصد یا اعلام میزان اموال و مقدار دارایی های مسئولان، این اگاهی را از دسترس خارج خواهد کرد!

حالا نه اینکه وقتی این قانون نبود مردم خیلی اطلاع داشتند کدام شرکت متعلق به کیست و کدام آقازاده کجا چقدر پول تو جیبی می گیرد و سهام کدام بخش از جیب نظام وارد آن جیب دیگر می شود؟ گفتند بالاخره کاری بشود که در میان دعواهای سر سفره هم آن یکی نتواند به بشقاب این یکی گیر بدهد و مردم را نسبت به اصل سفره بدبین کند! به هر حال درست نیست پر شدن معده ی «خواص» که با چاه ویل قابل قیاس است، تشویش اذهان «عوام» کند...

در این دو روز دوستان بسیاری ایشان را به منش علی (ع) و روش پیامبر و اصالت شفافیت برای مبارزه با فساد و ... دعوت اخلاقی کردند. نصایح الملوکی که خود به بی مقداری و تاثیرناداری آن واقفند اما یا تکلیف خود را چنین می دانند یا کاری بالاتر نمی توانند.

اما به نظر نگارنده حکمت این حکم از قانون تصویب شده مهمتر است. به زبان ساده ‏مسئله هولناک تر از محرمانه شدن اموال مسئولان است. و آن اینکه این روند «صیانت از حریم اقتصادی طبقه حاکم» نشان می‌دهد نظام در «گام دوم» دیگر هیچ نیازی به «منطق پذیر» کردن رفتارش حتی برای هواداران هویتی خود هم ندارد. و قانون تنها خواست اوست!

خوب با صدها هزار نیروی حزب الهی چه خواهد کرد؟ بخش حرف گوش کن و سازمان پذیر آنها سیم خاردار زمین بازی خواهند شد (و جاییزه میگیرند) و بخشی که بیش از نق مجازی بخواهد پا از گلیم دراز کند، به سرعت سرکوب می شود. این یعنی به وقت لزوم اگر منافع طبقه حاکم را در خطر ببیند، با بلدیزر امنیتی از روی بچه حزب الهی های معتقد که موی دماغ شده اند هم به سادگی رد خواهد شد.

گویا جمهوری اسلامی وارد مرحله ای تازه و انقباضی شده که حاضر است در پس استاتیک حکمرانی و مرگ گفتمان معنایی ۵۷، «هر هزینه ای» را بابت حفظ طبقه حاکم در قدرت بپردازد. حتی اگر این هزینه بریدن سر آرمانهای علوی یا شمشیر کشیدن روی هواداران حاکمیت حسینی باشد. آری، به تدریج از نیروهای اصلاح طلب نیامده پای صندوق رای، «سرخورده تر» این نیروهای مذهبی آمده پای صندوق رای خواهند بود چرا که «باطن» دارد به «ظاهر» میاید!