در زبان فارسی، اصطلاحی داریم که می گوید: اونی که به ما....
معذرت می خواهم. بعضی وقت ها بحث ها را با هم قاطی می کنم و از اعلی علیین سخن به اسفل السافلین سخن سقوط می کنم. به هر حال وقتی با عوام صحبت می کنی، هر چند عوام خودشان را خواص جا بزنند و حرف های شان در میان خواص خریدار داشته باشد، زبان ات هم به حد عوام سقوط می کند و چه باک! زبان زبان است و مهم پیامی ست که باید برساند و می رساند.
جناب افتخار سابق اهل قلم، حضرت احمد زید آبادی، افاضاتی در باره ی اندیشمند تازه درگذشته ایرانی آرامش دوستدار فرموده که از دو جنبه قابل ارزیابی ست.
اول از جنبه فلسفه شناسی و فیلسوف شناسی. ایشان فرموده است:
«به هر حال آن مرحوم هر چه بود، فیلسوف نبود. فیلسوف به عمق مفاهیم می‌رود و آنها را واکاوی و نقد می‌کند. کار دوستدار اما عمقی نداشت و به همین دلیل هم جدی گرفته نشد. اگر امروز با فوت آن مرحوم، برخی افراد و رسانه‌ها او را "فیلسوف بزرگ" و "متفکر سترگ" می‌نامند، بیش از آنکه از سرِ معرفت‌شناسی باشد، سویۀ سیاسی دارد. همان داستان حب علی و بغض معاویه!»
آیا باید به این دُر افشانی ها پاسخ داد؟
قطعا خیر.
پاسخ ایشان را خوانندگان آثار ایشان داده اند که کتاب های او را پول داده و خریداری کرده و خوانده اند (این را به عنوان مدیر سابق یک کتابفروشی، ملاک قرار می دهم چون وقتی یک ایرانی بابت کتابی پول پرداخت می کند و آن را به بهای نسبتا سنگین خریداری می کند این، یعنی، کتاب، حتما ارزش خریداری و مطالعه داشته است).
تعداد خریداران کتاب های «سنگین» او هم با کمال تعجب بسیار زیاد بوده است.
پس ضرورتی به پاسخ من به افاضات جناب زید نیست.
اما جنبه دوم یعنی جنبه ی شعور اجتماعی.
آقای زیدآبادی با انتشار پست خود در باره ی دوستدار نشان داد که بچه مذهبی ها را جان به جان شان هم کنی صاحب شعور اجتماعی نمی شوند.
شعور اجتماعی آن است که وقتی کسی می میرد، در روزهای اول مرگ اش، اگر هم تعریفی از او نشود، دستکم می توان به احترام فرد درگذشته سکوت کرد.
این که درست در روز مرگ نویسنده ای، بیایی جنگ سید جواد طباطبایی با او را مطرح کنی و اظهار فضل کنی که:
«در میان معدود آثار دوستدار کتابِ کم حجمِ "درخشش‌های تیره" بیشتر معروف است اما گمان نمی‌کنم افراد زیادی آن را تا پایان خوانده باشند و یا اساساً خوانده باشند، چرا که از متنی روان و سلیس و منظم و منقح بی‌بهره است...»
نشان از فقدان شعور اجتماعی آدم دارد.
به قول خمینی خداوند همه ی ما را آدم کند!
نامه شعله سعدی به «مهندس خامنه‌ای»
رئیس ناسا می‌گوید از وجود حیات فرازمینی مطمئن است
