این افسر سابق ارتش به حکم دادگاه به ۳ سال و ۱۰ ماه حبس تعزیری محکوم شده است که با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ۲ سال و ۲ ماه زندان آن برای او قابل اجرا است.

او در نامه خود نوشته است که به دلیل بی‌توجهی «بازپرس پرونده به سوالات خود» و «شکنجه روحی و روانی ناشی از بازداشت نامشخص و غیرقانونی» تصمیم به نوشتن این نامه سرگشاده گرفته است.

مهران فرهادی که از تاریخ ۵ تیرماه ۱۴۰۰ به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده است جرم منجر به بازداشت خود را « اعتراض به وضعیت بد اقتصادی جامعه و حیف و میل مسئولان دولتی و انتقاد از رئیس جمهوری که تمام جامعه تحت آسیب‌های بی تدبیری آن در دوره گذشته متحمل عذاب شده‌اند در فضای مجازی» عنوان کرده و نوشته است: «باور کنید در کشور ایران متهمی است در انتظار و آرزوی صدور حکم. خنده دار نیست؟ یعنی امیدی به عدالت حتی در دفاع نمی بیند. »

او با اشاره به شرایط دشوار بازداشت موقت در زندان نظام و عادل‌آباد شیراز نوشته است که در سیستم قضایی جمهوری اسلامی «آنچنان متهم سیاسی را در فضای قرار بازاشت موقت سردرگم نگه میدارند تا بواسطه این شکنجه روحی و روانی تمام استدلال وی را به فروپاشی کشانند.»

مهران فرهادی در پایان این نامه با اشاره به وضعیت نامناسب سایر زندانیان سیاسی و امنیتی کشور خطاب به رییس قوه قضاییه نوشته است: «ظلم را اگر منت دهیم دیگر آزادگی معنایی ندارد.»