تقارن چند اتفاق باعث گردید تا مدتی پخش ایمیلها را محدود کنیم به ایمیلها و مطالبی که از درون ایران دریافت میکنیم وبخصوص مطالبی که در ارتباط با وقایع کنونی منطقه در اوکراین و حقوق بشر در داخل کشور میباشد. شاید قادر باشیم بخشی از کوششهای مدنی درونمرز را باطلاع گیرندگان ایمیلهایمان برسانیم.
شخصا نه اعتقاد و نه علاقه‌ای به فعالیتهای خارج کشو دارم و نه معتقدم تشکیل گروه در خارج کشور همراه با شعارهای براندازی و سرنگونی و اتحاد گروهها در برونمرز اصولا کوچکترین شانسی برای تاثیر گذاری و ایجاد تحول در درون کشوردارند. پیش شرط دموکراسی واقعی وجود جامعه مدنی و فرهنگی در جامعه میباشد از آنجا که چنین زیر بنائی در جامعه ما وجود ندارد چنانچه هم به فرض محال رژیم کنونی سرنگون گردد در بهترین حالت موفق به تعویض مهره‌ها گردیده‌ایم ولی به دموکراسی دست نخواهیم یافت.
خوشبختانه وقایع داخل سرزمینمان حاکی از رشد جامعه مدنی میباشد که به انحاء مختلف بصورت تظاهرات و گردهمائیهای مسالمت آمیز مانند اصفهان و تظاهرات فرهنگیان و ایجاد گروههای صنفی مختلف در گوشه و کنار مملکت، آنهم بطور وسیع، بچشم میخورد و حتی گاهی بطور سازمان داده شده.
در اینجا باید از نقش خانم نرگس محمدی در سازماندهی و یاری جوانان در توسعه فعالیتهای مدنیشان یاد کرد بعنوان مثال جوانان "جمعیت علی خدائی" که در سراسر ایران به گوشه و کنار سفر میکنند و به روشنگری و کمکهای مختلف به اهالی نقاط عقب افتاده میپردازند. با وجود محتوای شفاف و کاملا مسالمت آمیز و دور از خشونت این گروه، ولی مقامات امنیتی و سرکوبگر دائما به تعقیب و دستگیری آنها پرداخته که خوشبختانه نتوانسته‌اند این جوانان را خانه نشین کنند ولی خانم محمدی را برای چندمین بار محکوم بزندان نمودند. گروه دیگری که متاسفانه نامشان بیادم نیست (..... علی) طی یک آکسیون وسیع به هک کردن دوربین‌های داخل زندانها پرداختند. در یکی از کانالهای بحث و گفتگو متعلق به جوانان جبهه ملی ششم بحث و گفتگوهای سطح بالائی درباره مسائل روز و تاریخی ایران صورت میگیرد و بحمایت از کنشگران مدنی فعال جامعه میپردازند، یکی از گروههای فعال صنفی نیز به آنها پیوسته. منتها و متاسفانه این فعالیتها بمثابه تکه‌های پراکنده موزائیکی میباشند که نیاز به یک ملاط یا سیمانی دارند که بتواند این تکه‌های پراکنده را بهم بچسباند.
تنش‌های منطقه‌ای که تبدیل به یک بحران خطرناک منطقه‌ای گردیده متاسفانه با جهت گیری غیر مسئولانه رژیم حاکم که بحمایت از روسیه برخاسته باعث شده که با بالا گرفتن این جنگ و تهدید به وارد کردن سلاحهای اتمی از سوی روسیه، کشور ما هم بنوعی درگیر این وضع خطرناک گردد، جای امیدواریست که اعتراض بسیاری از مردم داخل کشور حتی بخشی از اصولگرایان به این موضعگیری غیرمسئولانه حامیان "دولت پنهان" باعث گردد که این دریوزگی برای روسها بهمین جا ختم گردد. البته طبیعی است که وقتی رژیم حاکم بر ایران، هم در درون ایران و هم در صحنه بین المللی، درانزوا بسر میبرد ناچار است به حامیان قلیلی که دارد گاهی هم خوش خدمتی نشان دهد. در اینجا ناچارم جهت مقاله‌ام را بسوی گذشته سوق دهم. یادتان هست در گذشته شاه در مصاحبه‌ها و گفته‌های خودش اشاره به لزوم تقویت بنیه نظامی کشور مینمود و میگفت تا زمانی که یک کنسنسوس و توافق بین المللی درباره خلع سلاح صورت نگرفته وخطر حمله بکشور‌ها وجود دارد ایران نباید به امید یاری کشور‌های دیگر بنشیند و باید به تقویت قوه دفاعیمان بپردازیم. ما میخندیدیم و میگفتیم " طرف دائی جان ناپلئونی شده". متاسفانه حمله به اوکراین و قبلا به ارمنستان و پیش از آن به کشورمان از سوی عراق (یکبار با همکاری مجاهدین) نشان داد تاچه حد مواضع او در رابطه با تقویت بنیه دفاعیمان درست و صحیح بوده. ارمنستان در عرض چند روزبخش بزرگی از سرزمینش را در اثر حمله همزمان جمهوری آذربایجان، ترکیه رزمندگان پان تورکیست و نیروهای داعشی از دست داد و شرکت داعش و ترکیه در حمله به ارمنستان حتی صدای اعتراض روسیه و ایران را هم که با ارمنستان روابط حسنه داشتند در نیاورد. البته قابل ذکر است که ارمنستان بخشی از سرزمینهائی را که از دست داد در مناقشات قبلی بدست آورده بود با این وجود ولی شرکت داعش و ترکیه در حمله به یک کشور همسایه مان نباید با سکوت ایران روبرو میشد این در حقیقت زنگ خطری بود که این شتر میتواند روزی جلوی خانه ما نیزبزمین بنشیند. نظم بین المللی (که اینروزها پشیزی ارزش ندارد) چنین حکم میکرد که دعواهای ارضی در سر میز مذاکره حل و فصل گردد همانطور که اسرائیل بعد از حمله کشور‌های عربی به اسرائیل و شکست همه کشور‌های عربی مهاجم با اردن و مصر بر سر میز مذاکره نشست و بعد از تعهد این دو کشور که دیگر به اسرائیل حمله نخواهند کرد سرزمینهای اشغال شده خود را از اسرائیل پس گرفتند این میتوانست برای حمس و سوریه نیز درس عبرتی باشد.
ضعف و تزلزلی که غرب در برابر قداره کشی روسیه در دفاع از اوکراین نشان داد قابل توجیه نیست. روسیه رئیس جمهور منتخب مردم اوکرائین را تهدید به ترور میکند، در خارکوف شهر را به محاصره تهدید میکند و غرب پا را از مجازات اقتصادی فراتر نمیگذارد با نمونه‌ای که چین و ترکیه از عکس العمل غرب در برابر روسیه می‌بینند باید در آینده منتظر حمله چین به نایوان و کشور گشائیهای ترکیه برای تجدید حیات دوران عثمانی باشیم.
ما در ایران باید از هرگونه امید بستن به دولتهای خارجی خودداری کنیم و تمام کوشش خود را برای ایجاد یک حرکت وسیع آشتی ملی و تغییر تدریجی قانون اساسی متشکل از جمع اضداد حول چند نقطه اشتراک بکار ببریم تا شاید تبدیل به نیروئی برای به چالش کشیدن رژیم حاکم بر کشورمان گردیم.
سلام آقای فروید! مسعود نقره کار
عظمای روسی، مهران رفیعی
