سلام و عرض ادب و ارادت خدمت همه‌ی سروران گرامی در گروه انجمن مباحثات قرآنی
سال هاست که پرسشی مهم ذهن مرا به خود مشغول کرده و آن اینکه آیا نواندیشان دینی که از سویی قائل به جمع میان عقلانیت و دینداری هستند، و از سویی نیز به وحی و نبوت و کلام الله بودن قرآن باور دارند، استدلالی برای پشتیبانی از این باور یا عقیده‌ی خود دارند یا نه.
اگر ندارند، اولا چرا اعتراف نمی‌کنند، و ثانیا چگونه می‌توانند بدون استدلال چنین باورهای مهم و حساس و سرنوشت سازی را بپذیرند و به آنها التزام نظری و عملی داشته باشند؟
اما اگر استدلال دارند، چرا در برابر مطالبه‌ی دلیل سکوت می‌کنند و استدلال خود را مطرح نمی‌کنند؟
مخاطب من در این یادداشت به ویژه آقایان محسن کدیور، ابوالقاسم فنایی، آرش نراقی، محمود مروارید، محسن آرمین و نواندیشان دینی دیگری است که در حوزه مباحث اسلامی بسیار فعال هستند. اما تاکنون حتی یک مقاله‌ی کوتاه در این مورد ننوشته و یک سخنرانی مختصر ارائه نداده‌اند.
بسیاری از روشنفکران غیردینی و مخالفان و منتقدان اسلام نیز در موضوع وحی و نبوت و کلام الله بودن قرآن و وثاقت تاریخی متن قرآن بارها از شما مطالبه دلیل کرده‌اند اما هیچ پاسخی از سوی شما ارائه نشده است.
اکنون این حقیر با کمال ادب و احترام نسبت به همه‌ی عزیزان نواندیش دینی عاجزانه درخواست میکنم چنان‌چه دلیلی، شاهدی، قرینه‌ای، استدلالی، برهانی یا هرچیزی که دارید عرضه کنید و نشان دهید که باور و عقیده شما به نبوت پیامبر اسلام و کلام الله بودن قرآن و به ویژه وثاقت تاریخی متن قرآن تقلیدی و ارثی و خالی از پشتوانه‌های عقلی و منطقی نیست.
تاکید میکنم که این درخواست در واقع به نمایندگی و از سوی بسیاری از دانشجویان، طلاب، پژوهشگران و علاقمندان مباحث دینی و اسلامی مطرح می‌شود و به هیچ وجه صبغه شخصی ندارد.
ارادتمند شما
حجت‌الله نیکویی
