این آغاز عقب نشینیِ البته فریبکارانه ی حکومت نکبت است.

عقب نشینی را با پیروزی اشتباه نگیریم.

این عقب نشینی و عقب نشینی های بعدی -اگر به همت بچه های ایران عملی شود- سر آغاز پیروزی ست نه خودِ پیروزی.

تا پیروزی کامل راه زیادی در پیش است.

حکومت نکبت، رندانه تلاش خواهد کرد عقب نشینی های ظاهری و فریبکارانه ی خود را پیروزی مردم جا بزند.

از زمانی که آتش مهسا، شروع به فراگیر شدن کرد، حکومت آغاز به تزریق زهر های تفرقه افکنانه ی مختلفی به جسم جامعه کرد.

از بزرگ کردن و در کنار هم نهادن و دوگانه کردن نام های «ژینا» و «مهسا» تا طرح مساله کُرد بودن مهسا، تا مساله ی زن بودن مهسا، تا بزرگ کردن و اصل نشان دادن موضوع «حجاب» زنان و گشت ارشاد.

در کنار این ها البته مطرح کردن حرف هایی که در نزد مردم خریداری نداشت مثل تومور مغزی مهسا در سن ۵ سالگی و ۸ سالگی و پوشش او که شلوار ساپورت و روپوش جلوباز بوده است و امثال این ها.

به زیرکی های حکومت نکبت توجه کنیم.

حکومت، همیشه طی ۴۳ سال گذشته در سر بزنگاه توانسته است آتش خشم و دگرگون خواهی مردم را مهار کند.

نباید به حکومت فرصت داد این بار نیز چنین کند.

خوشبختانه سرایت آتش خشم مردم به تمام ایران آن قدر سریع بود که حکومت نتوانست برای طرح های پیچیده ی منحرف کننده ی خود برنامه ریزی کند.

مردم در هر نقطه ی ایران به شیوه های مختلف و با شعار های مختلف و برخوردهای مختلف وارد صحنه ی جنگ با حکومت برای آغاز آزادسازی کشور از دست دشمنان و اشغالگران ایران شده اند.

در این جنگ تمام عیار و البته نابرابر، ما در کنار عملیات روانی زیر پوستی، شاهد استفاده ی حکومت از سلاح گرم به صورت تیراندازی مستقیم به سمت مردمی که جز مشت و حنجره، وسیله ای برای مقابله با حکومت ندارند هستیم.

در این باره باز هم خواهیم نوشت.