چه روز غریبی است! روز حماسه وامید ،روز حضور گذشته وحال. روز مبارکباد به آینده. روز بشارت دهنده بر آزادی که در فاصله ای نه چندان دور بی صبرانه در انتظار فرو ریختن بنای استبداد وباز شدن درهای بسته شده بر شادی ،امید ،سازندگی است .
روز،غرور وایستادن یک ملت بر بلندای قامت جوانان آفرین کارخود.
هیچ چیزی زیباتر وبا شکوه تر از قامت یک انسان آزادنیست !
آزادی یعنی آزادگی و آزاد زیستن انسان!
یعنی در هم شکستن زنجیر استبداد. برکشیدن نام تحقیر شده خود براوج.
بر خاستن، قامت افراشتن ونشان دادن توانائی های یک ملت، زمانی که دست در دست هم آزادی را فریاد می زنند و بی هراس در چشمان سرکوبگران می نگرند.
به هراسشان می افکنند.صفوفشان را در هم می ریزند. مهرجاودانگی و جاودانه شدن خود را بردرفش آزادی نقش می زنند!
د رفشی بیادگارمانده ازکاوه های هرسرزمین
.حال مردم این سرزمین همیشه جاوید ،همیشه حماسه ساز! درآرزوی آزادی. که پیوسته بهای سنگینی برای آن داده است! بار دیگر مصمم تر و متحد تر از هر زمان پای در میدان نهاده. تا بر زندگی حقارت بار خود زیر نگاه حاکم وحاکمانی مستبد درسیمای مذهب نقطه پایان بگذارد.
روزهای بزرگ در راهند. روزهائی که نه تنها ایران بلکه جهان را تکان خواهد داد.
چه شگفت انگیز!
روزهائی روشن که طلایه داران آن زنان آزاده این سرزمینند.
روزهائی که اکثریت شهرهای ایران ،حتی جهان شاهد پیوستگی وطنین انداز شدن سرود آزادی است .
ما شاهد موج عظیمی از هم پیوستگی جهانی هنرمندان ،ورزش کاران وشخصیت های مطرح ایران وجهان در حمایت از این خیزش با شکوه هستیم. شعاری که قدرت وتاثیر گذاری خود را ازنیروی جادوئی "زن ،زندگی ،آزادی !"می گیرد.شعاری ناشی از واقعیت وستم تحمیل شده مضائف بر زنان در طول چهل سال حکومت آخوندی. همراه با قرن ها حکومت ذهنی مرد سالار برجامعه زنان درایران .
شعاری رشد یافته در بطن زندگی که خود از جنس زایندگی زنانه است. شعاری نشان دهنده ضرورت وبالندگی نسل جدید در پذیرفتن نقش مقدم زن در مصاف پیش رو.
غرق شادی و امید می گردم. زمانی که هیبت صدای دختران جوان را در دادن شعار و رو درروئی با نیروهای سرکوب می شنوم ومی بینم .چه کینه، تحقیر و درد سنگینی برزن ایرانی طی سال ها فشار آورده و تلانبار شده است . درد سنگینی که امروز بصورت گدازه های یک آتشفشان قدیمی دهان گشوده وجاری گردیده است. گدازه های سوزان برای حکومت جمهوری اسلامی. آتشی زندگی بخش وگرما دهنده برای مردم ایران .
چه با شکوه روزیست!روز شنبه نهم مهر ماه سال هزار وسیصد نود ویک.
روزی که ده ها هزار دانشجو در تمامی کشور به حمایت از این جنبش بزرگ ملی بر خاسته اند. این تنها حمایت ده ها هزار دانشجو نیست. این دانشجویان هر یک با ده هارشته به خانواده خود! به فامیل خود! به هم کلاسی های خود و هم محله ای های خود پیوند خورده است. آنها حاضران پشت صحنه این خیزشند. مضاف بر پیوستگی آن ها در دنیای مجازی که امروز نقش بسیار بزرگی در هم پیوستگی و آگاهی بخشی بازی می کند.
امروز تمامی آن ها همراه با زیباترین جوانان خفته در خاک این سرزمین که نا جوانمردانه توسط خمینی وهیئیت های مرگ اواعدام گردیدند. همراه هزاران کشته بیگناه دیگر که روزانه اعدام می گردند. یا روانه زندان ها و شکنجه گاه ها می شوند. در این خیزش حضور دارند.
امروز ملت در سیمای فرزندان دانشجوی خود در اعتراض به حکومت اسلامی در جای جای این خاک مبارزه می کنند.
چه فرخنده روزی است امروز .
روزی که کشته شدگان ما نیز دراین رزم با شکوه ما را همراهی می کنند و روزی که بزرگی خود را از گشته شدن مظلومانه دختری جوان بنام "مهسا امینی " می گیرد با نام "حدیث نجفی " و"نیکا شاه کرمی " وده ها پسر و دختر جوان دیگر می گیرد .روزی که در حال فرا روئیدن به روز های بزرگ و روزقطعی رهائیست.
روزی که هزاران قلب عاشقی چون من که زندگیمان را به عشق انسان و آزادی!که بخش بزرگی از آن را درغربت وطن طی کرده ایم با هزاران آرزو وامید شکفته دردل فریاد خود را به فریاد مبارزان داخل گره می زنیم وشعار"زن ،زندگی، آزادی"را سر میدهیم .ما با تمامی وجود خویش در کنار فرزندان خود هستیم .مائی که روزی چون شما عاشق بودیم. در هوای آزادی پای می کوبیدم. اما هرگز!شعار به زیبائی شعار شما ندادیم . "
زن ،زندگی ، آزادی". ابوالفضل محققی
