او می توانست سناریوهایی بنویسد که مثلا پیچیده و سینمایی بود مثل اتوبوس ارمنستان و گردنه ی حیران.

او خطر را در اهل فکر و قلم می دانست و می خواست که آن ها را یک به یک یا به صورت جمعی از میان بردارد.

از ربودن نویسندگان و بردن آن ها به بیابان و خفه کردن شان به فجیع ترین شکل ممکن، تا زیر گرفتن آن ها در کنار اتوبان، تا سوار کردن شان در یک اتوبوس و راهی دره کردن شان.

سعید امامی، اما توسط باندهای رقیب افشا شد و گند کارهای امنیتی و پیچیده ی او در آمد.

رقبا، او را گرفتند و بردند و زدند و کشتند و حتی به زن او رحم نکردند.

حالا مونگولی که خود را اینشتین امنیتی تصور می کند، می خواهد جای او را بگیرد.

حسین طائب نامی که از امنیتی اصیل بودن فقط قیافه گرفتن اش را بلد است و خود را در هاله ای از خداگونگی اطلاعاتی و عملیاتی پنهان کردن.

اما او از ابتکارهای حاج سعید بی بهره است. آن قدر که او را با فضاحت در دوره ی اخیر کنار گذاشتند.

با بازگشت دوباره ی این آخوند دست پنجم امنیتی، گند دیگری به نام کشتار شاهچراغ بالا آمد.

گندی که به هیچ وجه قابل جمع و جور کردن نیست.

از ریخت و قیافه و ظاهر و پوشش تروریست داعشی گرفته تا پوستری که برای این «فیلم» پیشاپیش طراحی شده بود تا مراسم شکوهمندی که برای «شهدای» این فاجعه باید برگزار می شد و نشد تا افشاگری رقبای داخل حکومتی،،، این ها همه و همه زیر ذره بین نویسندگان سیاسی و مردم هوشمند تبدیل به تف سربالایی شد که امروز با انتشار مطلبی در یک کانال حکومتی، تالاپ، بر سر و ریش حکومت و سدعلی خامنه ای فرود آمد.

همان طور که قبلا نوشتم حکومت ۱۵ نفر که هیچ، ۱۵۰۰ نفر را هم در شاهچراغ بکشد، مردم و بخصوص جوانان جان به لب رسیده، دست از اعتراض نخواهند کشید.

بگذار تا طائب و روسای طائب ها خود را به این عملیات مسخره دل خوش کنند.