ویژه خبرنامه گویا - آرتمیس دانه کار
چند روزی است که رسانه های آمریکایی با پخش اخباری مثل حمله احتمالی جمهوری اسلامی به عربستان سعودی یا بحث فعالیت های هسته ای ایران مشغول تولید سر و صدای اضافی و بی اساس هستند. این سرو صداها در حالی تولید می شود که مردم ایران با اژدهای هفت سر حکومت جنایت مشغول جنگی نابرابر است و همین امر اخبار فوق را کمی سوال برانگیز می کند. چرا در این روزهای مهم که اعتراضات رنگ و بوی انقلابی به خود گرفته است ما دوباره باید راجع به ساختن بمب اتمی ایران حرف بزنیم؟ آنچه مسلم است مردم ایران در میانه ی دود و آتش و گلوله در خیابانها که اندوه غم از دست رفتن عزیزانشان دل و قلب شان را چنگ می زند و معترضان به ناحق در بند کشیده شده فکر و ذکرشان را پریشان کرده است دیگر فرصتی برای فکر کردن به دغدعه ها و نگرانی های نایاک و حزب دمکرات امریکا تحت عنوان جامعه ی جهانی ندارند.
سی ان ان بی اعتبارترین شبکه خبری که به لحاظ تعداد تماشاگر ته چاه است با انتشار خبر مربوط به موضوعات هسته ای مشغول هوچی گری است. به میان آوردن موضوع هسته ای در این‌چند روز بیشتر شبیه طرح مشترک نایاک و حزب فاشیست دمکرات امریکاست آنهم فقط برای به هم ریختن توجهات. اینکه رژیم دیکتاتوری اسلام‌گرا به رهبری خامنه ای رژیمی قاتل، زن ستیز و بچه کش است و برای در قدرت ماندن دست به هر جنایتی خواهد زد را همه ی ایرانی ها می دانند. در واقع ایرانی ها ۴۴ سال است که به طرق مختلف تلاش کرده اند این واقعیت را به گوش سیاستمداران خنگ، شارلاتان و کاسبکار و رسانه های بزدل غرب و اروپایی و لابی حکومت دینی برسانند ولی خوب آنها نخواستند بشنوند.
مردم در هر سوی ایران این روزها دغذغه آزادسازی خود از غل و زنجیر دیکتاتوری دینی را دارند و مسيله هسته ای و ایران اتمی موضوع دهم آنها هم نیست. سی ان ان که با افت شدید تماشاگر مواجه است یکباره قصه ی تکراری اتمی را که هشت سال دوران اوباما به آن موضوع گذشت و جنبش سبز را قربانی آن کردند دوباره زنده کرده است. زنده نگه داشتن بحث فعالیت های هسته ای ایران دیگر به موضوعی برای نجات قاتلان حکومت خامنه ای تبدیل شده است. به این معنی که هر بار جنایت این حکومت جنایتکار علیه مردم برای دنیا علنی می شود سیاستمداران «دلسوز» غربی برای جلوگیری از «فاجعه انسانی» در کره ی زمین تصمیم می گیرند که با حکومت جنایتکار مماشات کنند آنهم بر سر موضوع هسته ای که سر و ته ندارد و همچون کلافی گره خورده است.
در دوران جنبش سبز تریتا پارسی و رضا اصلان لابیگران بند باز یکی در میان با رسانه های آمریکایی مصاحبه می کردند و به جای پرداختن به موضوع داغ آن زمان که احقاق حق شهروندان ایرانی ( رای من کو؟) بود به سوالات برنامه هسته ای ایران پاسخ می دادند و با هار هار و دار دار کردن فضایی برای حرف های دیگر نمی گذاشتند.
بعد از به بن‌بست رسیدن جنبش سبز و در پی دهها جلسه و رفت و آمدهای مرتب اعضای نایاک و تروریست های جمهوری اسلامی (حسین موسویان) به کاخ سفید در دوران اوباما معامله برجام جوش خورد. معامله ای که برای اعضای نایاک، مافیای بیت و سپاه، اسد و حزب الله لبنان سود غیر قابل تصور داشت. اعضای نایاک که هم پادوی حزب دمکرات و هم پادوی حکومت جنایتکار خامنه ای هستند، با پخش اخبار دروغ و با استناد به نظر سنجی های دروغین مراکز نظر سنجی آمریکایی که مستخدم جمهوری اسلامی هستند در سالهای پسا اوباما هم از تبلیغ برای جمهوری اسلامی دست بر نداشتند.
لابیگران نایاک مثل تریتا پارسی، هدی کاتبی، و نگار مرتضوی برای اینکه مشغول کار دون لابیگری بوده اند مورد انتقاد قرار نمی گیرند؛ بالاخره گروه هایی هم از راه کارچاق کردن ارتزاق می کنند. لُنگ اندازی و تکرار مرخرفات مشتریان برای دریافت شیتیل از اصول مهم کاری لابیگری است. کار نایاک از آنجا قبیح می شود که آنها رفتارهای یک حکومت فاشیستی آدم کش را عادی جلوه می دهند و بر جنایت آنها سرپوش می گذارند و به حذف مخالفان خود می پردازند.
اگر امروز ما شاهد آتش زدن پوسترهای سلیمانی و پایین کشیدن مجسمه های او در خیابانها هستیم این در واقع جواب جوانان ایرانی از خیابان‌های تهران و اصفهان به حرفهای مفت و بی اساس نگار مرتضوی و تریتا پارسی در محبوب نشان دادن ژنرال قصاب رژیم است. این حرکت انقلابیون در واقع بیلاخی به تمام مدعیان این حرف بی اساس است که «سردار سلیمانی محبوب ایرانی هاست.»
امروز دختران ایرانی در خیابانها روسری آتش می زنند و شعار «هیز تویی، هرزه تویی/زن آزاده منم» سر می دهند و مشغول پاسخگویی به یاوه گویی های افرادی امثال هدی کاتبی در مورد فشن ایرانی- اسلامی هستند که به دروغ در مصاحبه های خود اهانت های حکومت به زنان ایرانی را منکر می شد. دختران آزاده ی معترض با پیاده روی بدون حجاب اجباری به شکل گسترده در خیابان‌های شیراز و مهاباد و رشت به سیاستمداران و خبرنگاران زن اروپایی که با لچک خفت به دیدار سیاستمداران ایرانی می رفتند و این لکه ی ننگ نقض علنی حقوق فردی را عادی جلوه می دادند درس آزادگی و احترام به خود را می دهند.
رابرت مالی ماله کش، سازمان نایاک لنگ انداز، حزب دمکرات فاشیست، و رسانه های بزدل آمریکایی بهتر است راه دیگری برای منحرف کردن اذهان جهان و ایرانی ها پیدا کنند آنهم برای نجات حکومت فاشیستی خامنه ای. مردم ایران فعلا می خواهند برای آرامش دل مادر مهسا، نیکا، سارینا، حدیث، غزاله، پارسا و مهرشاد و دادخواهی دختران فرشته و مینو و ابراهیم و قلب شکسته پدر مهسا موگویی و کومار در خیابان، کوچه، مترو، و بالکن ها شعار مرگ بر دیکتاتور سر دهند و با جنایتکاران بجنگند. ایرانی ها خیلی وقت ندارند که برای نجات همه جامعه بشریت به فکر این باشند که دغدغه ی سران حزب دمکرات و ووک های امریکایی چیست.
