داریوش اقبالی خواننده سرشناس که خود در زمان حکومت پهلوی مدتی را در زندان گذراند و به خواندن ترانه‌های اعتراضی مشهور است نیز در یک پست اینستاگرامی از شاهزاده رضا پهلوی حمایت کرده است.

او نوشته: «در میان افراد خارج از ایران، آقای رضا پهلوی را گزینه مناسبی برای نمایندگی اپوزیسیون خارج می‌دانم. معتقدم ایشان بیش از دیگران می‌توانند نقشی مفید در جهت بازتاب صادقانه خواسته‌های آزادی‌خواهانه مردم داخل ایران در سطح بین‌الملل ایفا کنند.»

داریوش اما تاکید کرده که این "وکالت" تنها برای دوران گذار است و پس از ان تکلیف را انتخابات ازاد روشن می‌کند: «همانطور که ایشان بارها اعلام کرده‌اند، من هم این نقش را تنها برای دوران گذر از جمهوری اسلامی مفید و موجه می‌دانم. پس از آن، فقط انتخاباتی سالم با حضور آزاد تمام طیف‌های سیاسی و قومیت‌های مختلف، همه برابر با یک رای، نوع نظام سیاسی ایران و رهبران آن را تعیین خواهد کرد.»

فضای بحث در این باره در فضای مجازی بسیار داغ است. طرفداران این کمپین، آن را راهی دموکراتیک برای گذار از جمهوری اسلامی می‌دانند و با جمله نمادین "من وکالت می‌دهم" در حقیقت به رضا پهلوی وکالت می‌دهند تا مرحله گذار را به نمایندگی از طرف آنان طی کند.

مخالفان اما از نقطه نظرهای گوناگونی این حرکت را نقد و حتی آن را به کلی رد کرده‌اند.

بسیاری نفس این حرکت را غیردموکراتیک دانسته و آن را شبیه "قیمومیت" یا "بیعت" دانسته‌اند که از نظر آنها مفاهیمی ارتجاعی و ناسازگار با دموکراسی است.

از فعالان حوزه زنان نیز بسیاری‌ها این حرکت را مغایر با جنبش "زن، زندگی، آزادی" و آن را پدرسالارانه و قیم‌مآبانه دانسته‌اند.

برخی دیگر با مقایسه این نوع وکالت دادن با رفراندوم جمهوری اسلامی آن را رد کرده و از جمله گفته‌اند. «برای تکرار نشدن تاریخ از نوع رفراندم جمهوری اسلامی: آری یا نه، وکالت نمی‌دهم.»