سحر زند در ادامه، خاطراتی را از شعارهای «مرگ بر آمریکا» در مدرسه به یاد می‌آورد و آن را با شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای» که این روزها در خیابان‌های ایران شنیده می‌شود مقایسه می‌کند. او تاکید می‌کند حتی کسانی که جرات پیوستن به تظاهرات در خیابان و سر دادن چنین شعارهایی را نداشتند،‌ این جرات را در خودشان پیدا کرده‌اند که باور کنند تغییر ممکن است.

این روزنامه‌نگار و فیلمساز به گزارش‌ سازمان‌های حقوق بشری مبنی بر کشته شدن بیش از ۵۰۰ نفر در سال ۲۰۲۲ از جمله ۷۰ کودک به دست نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی اشاره می‌کند و از نیکا شاکرمی، کیان پیرفلک، حمیدرضا روحی و سایر جان‌باختگان خیزش سراسری مردم ایران نام می‌برد.

او تاکید می‌کند که اکنون اگرچه ممکن است به نظر برسد اعتراض‌ها به پایان رسیده اما با گذشت حدود شش ماه از آغاز جنبش «زن،‌ زندگی، آزادی»، شعله‌های اعتراض همچنان سوسو می‌زند، معترضان دور هم جمع می‌شوند و راه‌های جدیدی برای مقاومت پیدا می‌کنند.

در بخش دیگری از گزارش اسکای‌نیوز، امید شمس، وکیل حقوق بشر مستقر در بریتانیا با تاکید بر این که «تظاهرات در ایران تغییر شکل داده است»، به روش‌هایی اشاره می‌کند که معترضان برای نشان دادن مخالفتشان با حکومت به کار می‌گیرند؛ از جمله گرافیتی‌ها، دیوارنوشته‌ها و شعارهای شبانه.

امید شمس می‌گوید که بخشی از دلیل فروکش کردن موج اولیه، فقدان رهبری و یک برنامه عمل روشن بود اما اکنون گروه‌های مختلف در حال ایجاد یک شبکه زیرزمینی گسترده‌اند تا برنامه بلندمدتی برای تغییر و فرآیند انتقالی موثر طراحی کنند. به گفته این فعال حقوق بشر، «اعتراض‌ها در ایران ادامه دارد، هرچند پنهان‌تر از قبل.»

در انتها نیز جوان معترضی با نام مستعار محمود که از روزهای اول خیزش سراسری در خیابان‌ها حضور داشته، درباره دلایل پنهانی شدن مبارزات می‌گوید: «مردم نمی‌توانند برای همیشه در خیابان‌ها بمانند. ما ۱۰۰ روز متوالی تظاهرات کردیم. اکنون زمان آن است که روش جدیدی را امتحان کنیم.»

او می‌گوید که در جریان این قیام انقلابی مورد صدمه‌های جسمی از سوی نیروهای سرکوبگر واقع شده و ۲۵۰ گلوله ساچمه‌ای در کمرش دارد، با این حال این راه را تا رسیدن به نتیجه دلخواه ادامه می‌دهد.