واقعا دست این «یارو» که اسم خودش را استاد دانشگاه گذاشته درد نکند!

تازه ایشان برای محکم کردن استدلال خود، می فرماید که من با این اساتید امریکایی زندگی کرده ام که این ها را می گویم!

یعنی حرف اش رد خور ندارد و از نظر اعتبار نباید به آن شک کرد!

حال نتیجه ای که از «کلام زیبا»ی این جناب استادِ «زیباکلام» می گیریم این است که کاش دانشجویان و اساتید ما هم بعد از کار روزانه دو سه پیک عرق بالا بروند و مقالاتی بنویسند که با آن ها ما به کره ی ماه و مریخ دسترسی پیدا کنیم!

مقالاتی بنویسند که ما صاحب ایستگاه فضایی آی.اس.اس شویم.

مقالاتی بنویسند که ما به صنعتی دست پیدا کنیم که دنیا دنبال به دست آوردن آن است.

اگر می توان با چند «شات» تکیلا و ودکا، مقالاتی نوشت که با آن بتوان به رایانه کوانتومی دست پیدا کرد، به هواپیمای بویینگ دست پیدا کرد، به اتومبیل های هوشمندی که خودش می رود و خودش مقصد را پیدا می کند و خودش می ایستد دست پیدا کرد، به همین اینترنت که جناب «یارو» با آن مقالات علمی اش را آذین می بندد دست پیدا کرد، فکر نمی کنم خداوند عالمیان، مخالفتی با چنین عرق خوری یی داشته باشد و اجازه خواهد داد که برای پیروزی اسلام و مسلمین دستکم اساتید دانشگاه اش شب ها «سری به خمره» بزنند و چیزهایی خلق کنند که ما بتوانیم با آن توو دهن امریکای جنایتکار بزنیم!