در تازه‌ترین مورد، امام جماعت مسجدی در روستای احمدآباد از توابع ساوه در استان مرکزی، بامداد یکشنبه ۱۷ اردیبهشت، در راه بازگشت از مسجد، با چاقو هدف حمله قرار گرفته و به بیمارستان منتقل شده بود.

در یکی از مهم‌ترین نمونه‌های این نوع حملات، ششم اردیبهشت امسال، عباسعلی سلیمانی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جماعت سابق شهرهای زاهدان و کاشان، با شلیک گلوله‌ نگهبان بانک در بابلسر کشته شد. اطرافیان محمدرضا حبیبیان، ضارب این روحانی، در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی خبر دادند که او جانباز جنگ ایران و عراق است و انگیزه‌اش از این قتل فقر و مخالفت بانک با اعطای وام به او و همچنین خشم او از نظام جمهوری اسلامی و روحانیون بوده است.

رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی ایران در هفته گذشته اعلام کردند که محمدرضا حبیبیان به جرم قتل عباسعلی سلیمانی در دادگاه اولیه به اعدام محکوم شده است.

همان روز، در بلوار مرزداران در پایتخت ایران، فردی با خودرو پراید یک روحانی را وسط خیابان زیر گرفت و فرار کرد. پلیس تهران هنوز موفق نشده است این فرد را شناسایی و بازداشت کند.

روز نهم اردیبهشت نیز رسانه‌های داخل ایران خبر دادند که فردی در قم با خودرو دو روحانی را زیر گرفته و سپس از خودرو پیاده شده و با چاقو آن‌ها را از ناحیه گردن و پهلو زخمی کرده است.

در همین حال، روز دهم اردیبهشت، سرگرد علیرضا شهرکی، رئیس پلیس آگاهی شهرستان سراوان در استان سیستان و بلوچستان، هدف تیراندازی سرنشینان یک دستگاه پژو پارس قرار گرفت و کشته شد.

همچنین، روز پانزدهم اردیبهشت، مرگ یک روحانی جوان به نام ابراهیم فاضل، در ساحل شهرستان بابلسر در مازندران، خبرساز شد. مقام‌های محلی اعلام کردند که علت مرگ او غرق شدن در دریا هنگام شنا بوده است، اما شماری از شهروندان بابلسری، در گفت‌وگو با خبرنگار ایندیپندنت فارسی، ضمن تکذیب شنا کردن این روحانی در دریا به‌علت دمای پایین هوا و طوفانی بودن دریا در آن روز، احتمال ربایش و کشته شدن او به دست افراد ناشناس را مطرح کردند.

به نظر می‌رسد حملات فیزیکی به روحانیون و چهره‌های وابسته به نظام پس از سرکوب اعتراض‌های خیابانی و هم‌زمان با گسترده‌تر شدن فقر در ایران در حال تبدیل شدن به رویه‌ای‌ سریالی است؛ پرونده‌ای که برای پایان آن نمی‌توان تاریخ دقیقی متصور بود.