یورونیوز - شورش یوگنی پریگوژین به نظر نمی‌رسد تبدیل به ماجرایی شود که جهان را تکان دهد. در واقع به نظر می‌رسد که این رویداد، بیشتر ویژگی‌های ضعیف کودتای نافرجام برای سرنگونی میخائیل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ میلادی را دارد.
دست کم «کا.گ.ب» و تندروهای کمونیست که تلاش کردند گورباچف را از قدرت برکنار کنند از عقل و اقبال خوبی برخوردار بودند تا کارزار خود را در مسکو آغاز کنند؛ زیرا معتقد بودند هرکسی پایتخت را کنترل کند روسیه را نیز کنترل می‌کند.
در مقابل، نیروهای واگنر به رهبری پریگوژین در روستوف قرار دارند و اگرچه گزارش‌هایی وجود دارد که ممکن است نیروهای او برخی از تاسیسات نظامی را در ورونژ تصرف کرده باشند اما هنوز ۵۰۰ کیلومتر با پایتخت روسیه فاصله دارند و تلاش‌هایی برای جلوگیری از حرکت آنها به مسکو وجود دارد.
ساکنان محلی نیز به رسانه‌های روسی گفته‌اند جاده‌ها در جنوب و شمال شهر مسدود شده است.
یکی از شاهدان به یکی از رسانه‌های روسی می‌گوید: «ترک کردن شهر غیرممکن است، ترافیک زیادی وجود دارد، حتی اتوبوس‌های شاتل نیز اجازه عبور ندارند.»
همچنین برای پریگوژین اینکه برخی از متحدان کلیدی و دوستانش او را ترک کرده‌اند بد یمن است. از جمله این افراد ژنرال سرگئی سوروویکین است که به‌دلیل نابودی شهر حلب در سوریه در غرب بسیار بدنام است.
سوروویکین، فرمانده سابق نیروهای زمینی روسیه در اوکراین در میان ملی‌گرایان افراطی این کشور محبوب است و تنزل مقام او در سال گذشته او را ناامید کرد. او روز جمعه از شبه‌نظامیان واگنر خواست تا مخالفت خود با رهبری نظامی روسیه را متوقف کنند و به پادگان‌ها بازگردند.
وی در پیامی ویدئویی که در تلگرام منتشر شد گفت: «از شما می‌خواهم دست بردارید. دشمن تنها منتظر است که اوضاع داخلی سیاسی کشور ما بدتر شود.»
اندیشکده مطالعات جنگ مستقر در واشنگتن نیز معتقد است که «بعید است» شورش رئیس واگنر موفقیتی در پی داشته باشد؛ زیرا سوروویکین شورش را محکوم کرده است.
وداع با شکست ناپذیری پوتین
همانطور که پوتین در حال سخنرانی بود، گزارش‌های مبنی بر درگیری شدید در منطقه ورونژ بین مزدوران واگنر و واحدهای ارتش روسیه و و گارد ملی به گوش رسید و هواپیماهای جنگی روسیه نیز درگیر شدند.
مایکل مک‌فول، سفیر سابق ایالات متحده در توییتی نوشت: «مبارزه اکنون ادامه دارد. این یک جنگ داخلی است.»
وزن نیروهای مسلح در کنار پوتین سنگین‌تر است و به احتمال زیاد این یک جنگ داخلی کوتاه مدت خواهد بود.
این نکته قابل توجه است که گارد ملی در حال اقدام است. گارد ملی به رهبری ویکتور زولوتوف، یکی از قدرتمندترین سیلوویکی‌های [به سیاستمداری گفته می‌شود که از فعالیت‌های نظامی و امنیتی وارد سیاست شده و به قدرت رسیده‌اند] کشور است. این گارد مجهز به صدها هزار نیرو از جمله واحدهای پلیس ویژه و نیروهای واکنش سریع است. اگر جنگ به پایتخت روسیه برسد، گارد ملی احتمالا نیروی تعیین کننده خواهد بود.
زولوتوف و پوتین در دهه ۱۹۹۰ در سن‌پترزبورگ باهم کار می‌کردند اما از زمان تهاجم به اوکراین، او در میان برخی از مقامات بلندپایه‌‌ای بوده است که نقش کمی داشته است و این امر باعث شده تا تحلیلگران وفاداری او را زیر سوال ببرند. او همچنین به قدیروف نزدیک است و روی‌گردانی رهبر چچن از پریگوژین ممکن است نقشی در وفاداری او داشته باشد.
با این حال، حتی اگر شورش به سرعت سرکوب شود این واقعیت که می‌توان آن را برپا کرد، بر تردیدها درباره تسلط پوتین بر قدرت خواهد افزود. طبق گزارش پولیتیکو، برای هر فرد مستبدی، ظاهر شکست ناپذیری و قدرت غیرقابل چالش موضوعی کلیدی است.
تاتیانا استانوایا، تحلیلگر مرکز کارنگی روسیه اوراسیا در توییتی نوشت: «پوتین موضع روشنی برای سرکوب شورش اتخاذ کرده است.»
وی افزود: «با این حال، دست‌کم دو مشکل اصلی در این مورد وجود دارد. اولین مورد جمعیت غیرنظامی است. آیا آنها جرات حمله به تاسیسات غیرنظامی در روستوف را دارند؟ موضوع دوم مربوط به کنترل ارتش است. در حال حاضر اندازه‌گیری وفاداری دشوار است. مطمئنم که سلسله مراتب نظامی در کنار دولت است و هیچ تغییری در وفاداری وجود نخواهد داشت. با این حال در رتبه‌های پایین‌تر داستان متفاوت است. اگر دستور شلیک صادر شود، تک تک سربازان چه واکنشی نشان خواهند داد؟»
او گمان می‌کند که کرملین تلاش کند تا پریگوژین تسلیم شود اما شک دارد که این طرح موفق شود با این استدلال که احتمالا به یک بن‌بست طولانی منجر خواهد شد. او می‌گوید: «با این حال سقوط پریگوژین اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.»
پولیتیکو در پایان مطلب تحلیلی خود این سوال را مطرح می‌کند که آیا سقوط پریگوژین زمینه را برای شکست نهایی پوتین فراهم می‌کند یا خیر.
هشدار یک حزب «اصلاح‌طلب» نسبت به فروپاشی
چرا اصلاح‌طلبان نگران «واگنرهای وطنی» شده‌اند!
