این که هر دو طرف خود را به شکل «دشمن» در بیاورند، مانند او ظاهر خود را بیارایند، مانند او سخن بگویند، و حتی خود را بیش از او مبارز و مخالف نشان دهند اَعمالی ست که به منظور فریب انجام می شود.

البته این ها روش های پیش پا افتاده ی فریب است اما همچنان کاربرد دارد.

شناسایی عمل فریب نیز از طریق مشاهده ی شیوه ی عمل فریبکار امکان پذیر است.

مثلا هر گاه ببینیم که کسی در مخالفت و دشمنی، بسیار افراطی عمل می کند، و از طرف دیگر، کارهای موثر غیر افراطی را به سمت افراط یا تخریب پیش می برد باید نسبت به عمل فریبکارانه حساس شد.

فریبکاران معمولا صد در صدی هستند در حالی که افراد صادق معمولا راه افراط نمی پیمایند و از نقد عملکردها نیز پروایی ندارند.

اما فریبکاری از طرف مخالفان حکومت فریبکار در عملکردهای خیابانی می تواند مانع از دستگیر شدن ها و گرفتار شدن ها شود.

همان طور که امنیتی ها با پوشش جوانان امروزی به میان تظاهرکنندگان می آیند، طرف ما نیز باید آماده باشد که به محض احساس خطر دستگیری و گرفتار شدن، خود را با به کار بردن «محمل»هایی جزو حامیان نظام نشان دهد و مانع از گرفتار شدن خود شود.

این که ما به عنوان افراد سازماندهنده ی تظاهرات، در هر حالت و وضعیت و موقعیت مثلا شعار ضد حکومتی بدهیم تا خودمان را ثابت کنیم این امر باعث گرفتاری قطعی ما می شود. اگر کسانی که ما را با فریب گرفته اند و ما می توانیم آن ها را فریب دهیم و از دست شان برهیم باید این کار را انجام دهیم. اگر گرفتار نشدن ما، در صدر اولویت ها قرار دارد، از اولویت های قبلی می توانیم به صورت موقت چشمپوشی کنیم.