دکتر اندرو اسكات کوپر در كتاب تحقیقی و پرفروش خود «سقوط بهشت» می گوید محمد رضا شاه پس از ۳۷ سال سلطنت و خدمت به نوسازی و تحول جامعه و ملت ایران در حالي در سن جوان ۶۰ سالگی دنیا را ترک کرد که در کشورهای دموکراتیک غربی بسیاری از رییس جمهور ها و نخست وزيران و دولتمردان آنها تازه در این سن وارد دنیای سیاست شده اند.

سر آنتونی پارکینز آخرين سفير دربار ملکه انگلیس در تهران پیش از انقلاب اسلامی در خاطرات خود در توصیف شاه فقید گفته است که او و افكار و آرزوهایش برای ساختن یک ایران مدرن به ایرانیان هویت تاریخی جدیدی بخشید و امروز نمی توان یک ایرانی بود بی آنکه میراثی از دوران پادشاهی محمد رضا شاه پهلوی را در برابر جامعه جهانی با خود به یدک نکشید.

میهن دوستی و آرمانگرا و نو گرا بودن محمد رضا شاه در جغرافیای سیاست جهانی و قلب تپنده آن یعنی خاورمیانه طبیعتا نمی توانست با دشمنی تاریخی ارتجاع مذهبی و نیروهای خادم و وابسته به امپراتوری های ستمگر کمونیستی روبرو نشود.

این یکی در مخالفت واپسگرایانه با اصلاحات عرفی و اجتماعي و اقتصادی او مدعی بود شاه «کمر به نابودی اسلام بسته»، و آن یکی در نوکری و جاسوسی برای دولت بیگانه می گفت «شاه برای مقابله با ما به سیاست گسترش اسلام و مساجد روی آورده است»!

در نهايت اتحاد شوم این دو دشمنان استقلال و سعادت ملت ایران در همسویی با نیروهای اهریمنی حاکم بر سیاست بین المللی مردی را از میان ما برداشتند که قلبش جز برای خوشبختی و بهروزی ایران و ایرانی نمی تپید.

این شعاری برای واکنش همیشگی دشمنان ورشکسته و بی آبروی او در زیر این مقاله نیست. این قضاوت تاریخ و در فریاد زنان قهرمان و مبارز ایران مانند فاطمه سپهری از سیاهچالهای رژیمی است که این دشمنان بر سر کار آورده اند!