ما که زبان مان مو در آورد از بس رجال مملکت را نصیحت کردیم و به پشیزی نگرفتند! ۴۰ سال نوشتن مان مثل کوبیدن آب در هاون بود! ولی باز از رو نمی رویم و می نویسیم بلکه یک جایی در اتصال مغز صاحبان مملکت ایجاد جرقه کند دستکم تغییر ی به خاطر خودشان در این مملکت در هم ریخته ایجاد کنند، شاید شاید شاید اندکی وضع فعلی مردمان بهتر شود.
روی سخن ام با آسد علی ست. آسد علی یی که خودش نیک می داند امروز و فردا رفتنی ست و پشت سرش مملکتی ویرانه را برای لاشخورهای منتظر الفرصت جمهوری اسلامی باقی خواهد گذاشت.
آقای آسد علی!
واقعا می بینی کشور به چه روزی افتاده و به روی مبارک نمی آوری و یا این که نمی بینی و در جهل مطلق و هپروت اعلی به سر می بری؟
خمینی عزیزت قبل از رحلت جانسوزش دستکم یک کار مثبت کرد و آن پایان دادن به جنگ و کوفت کردن جام زهر قطعنامه بود.
او اگر این کار را نمی کرد، خدا می داند جنگ چند سال دیگر ادامه پیدا می کرد و هیچ ابوالبشری جرات پایان دادن به آن را نداشت.
باز صد رحمت به زندگی و معیشت مردم ندار در دوران جنگ. بالاخره با تمهیدات کوپنی جناب مهندس محبوب امام، مردم به یک حداقل پروتئین و ویتامین و چربی و کربوهیدراتی دست پیدا می کردند و اگر هم فقیر بودند می گفتند تقصیر صدام و جنگ تحمیلی است نه چپاول و شخم زدن آقا زاده ها و اون نره خر علم الهدی.
الان که نان خالی و آب هم در بعضی مناطق کلا یافت نمی شود. اون «عوض اش امنیت داریم» هم تبدیل شده به این که یک نره خر ی می آید جلوی چشم مردم افسر نیروی انتظامی را با کارد سلاخی می کند و افسر بدبخت در حالی که هفت تیر در دست دارد از ترس مواخذه شدن شلیک نمی کند، در حالی که دو روز بعد بابایی دیگر، مشکل گواهینامه دارد افسر مربوطه فرتی شلیک می کند به پهلوی اش!
به خبرها که نگاه می کنی، می بینی از چند سال پیش به این طرف هی در خراسان شمالی و کرج و جاهای دیگر هواپیماهای آموزشی فرت و فرت سقوط می کنند چرا که خلبان بیچاره که موتورش ایراد پیدا کرده، به جای این که هواپیما را در بیابان جلوی روی اش فرود بیاورد و سالم از آن بیرون بیاید، سر هواپیما را به سمت فرودگاه کج می کند که او را مواخذه نکنند که چرا زده هواپیما را درب و داغون کرده و نتیجه ی این چرخش می شود سقوط وحشتناکی که از استاد و دانشجو فقط زغال و خاکستر باقی می ماند.
روزی که نظام نکبت شما سقوط کند، ایرانیان باید از فرهنگ خانوادگی شان گرفته تا ارکستر سمفونی شان، از شرکت های هوایی شان گرفته تا راه های بین شهری شان، از لوله های خالی از آب گرفته تا گوشت و نان شان همه چیز را تغییر دهند و از نو درست کنند شاید تازه بعد از ده سال برسیم به سال ۱۳۵۷.
حالا شما که داری دار فانی را وداع می گویی، و می دانی سرت را که بگذاری زمین، هیچ احدی به حرف هیچ احد دیگری گوش نخواهد کرد و مملکت گند گرفته را گند بیشتری خواهد گرفت و هرج و مرج خواهد شد چرا مثل خمینی در آخر عمرش عمل نمی کنی؟
فکر کن بعد از این که رفتی و هیچ کس هم در حد حتی خود تو که یک آخوند دوزاری هستی برای اداره ی مملکت وجود نداشت، چه بر سر میراث در هم شکسته و اسقاطی تو و خمینی خواهد آمد.
دستکم بیا و به خاطر آینده ی این نظام فاسدِ لواط زده، رابطه با امریکا و کشورهای آدم حسابی دیگر را بر قرار کن تا بلکه مقداری از فشار ها بر مردم کم شود. وقتی سرت را گذاشتی زمین و مُردی، کی جرات می کند چنین رابطه ای بر قرار کند؟
مطمئن هستم فکر هیچ چیز را نمی کنی، چون مغز ت در اثر شیزوفرنی و پارانویا کلا از دست رفته ولی خدا کند سیم پیچ های مغزت یک جوری به شکل مثبت قاطی پاطی بشود و دستکم جام زهر رابطه با امریکا را پیش از سقط شدن ات کوفت کنی.... الهی آمین.
