دبیر حال حاضر شورای عالی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی در تیرماه سال جاری طی برگزاری نمایشگاه معرفی بسته‌های سرمایه‌گذاری و توانمندی‌های صادراتی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی ایران در محل نمایشگاه بین‌المللی مشهد با انتشار توئیتری مدعی شد که ۲۷ منطقه آزاد و ویژه شرکت کننده ضمن تمرین کار تیمی و شبکه‌ای، موفق به جذب سرمایه ‌گذاری بالغ بر ۲۰۰ هزار میلیارد تومان (۴ برابر نمایشگاه اول) شدند. ایشان مجددا طی روزهای گذشته ادعایی بزرگتری مبنی بر تمایل امارات متحده عربی برای سرمایه گذاری ۱۰۰ میلیارد دلاری در مناطق ازاد ایران کردند. با توجه به سابقه ایشان که نشان از عدم شناخت وی از اعداد و ارقام و بیان مطالب بدون منبع می باشد، خیلی راحت می توان به واقعی بودن این ادعا یا عدم واقعیت آن پی برد.

با وقوع انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ و شروع تحریم های ایالات متحده بر علیه ایران، کشور امارات متحده عربی بعنوان مرکزی برای ارسال کالا به ایران روز به روز نقش پر رنگ تری گرفت و سالانه میلیاردها دلار درآمد برای این کشور بهمراه داشته است. با شدیدتر شدن تحریم های اتمی و انجام مذاکرات که به توافق نامه هسته ای یا همان برجام منتهی شد، شعله های امید مبنی بر کنار رفتن تحریم ها و ورود به اقتصاد غیر رانتی و آزاد جهانی در دل هموطنان روشن شد. اما شیخ نشین امارات می دانست در صورت رفع مشکلات ایران و گسترش سرمایه گذاری در این کشور با وجود بنادر، نیروی کار جوان، متخصصین و موقعیت جغرافیایی خاص قطعا درآمد سالانه میلیاردها دلاری که از راه تحریم ایران بدست می آورند از بین خواهد رفت. به همین دلیل در کنار مخالفان داخلی و خارجی برجام تمام توان خود را بکار گرفتند

و از هیچ گونه کارشکنی چه در زمان انجام مذاکرات و چه بعد از آن علیه این توافقنامه کوتاهی نکرند. آنها خروج ترامپ از برجام در سال ۲۰۱۸ و کمپین «فشار حداکثری» علیه ایران که هدف آن بازگرداندن تهران به میز مذاکره در موقعیت ضعیف تری با خفه کردن اقتصادش بود را دلگرم کننده و رئیس جمهور آمریکا را تشویق کردند. در مورد دیگری «پروژه گل شرق» می باشد که سرمایه گذاری میلیاردی کنسرسیوم اروپایی در جزیره کیش بود که علاوه بر مخالفان داخلی با کارشکنی و مخالفت امارات مواجه شد. با انعکاس وسیع این قرارداد در رسانه های بین المللی، کنسرسیوم اروپایی به اطلاع مسئولین سازمان کیش می رساند که شرکت سرمایه گذاری امارات متحد عربی در ابوظبی پیشنهاد نموده که کنسرسیوم از اجرای این پروژه در ایران انصراف داده و متقابلاً کشور امارات زمین بدون پرداخت ثمن به انضمام دو میلیارد دلار اعتبار یا بهره صفر درصد دراختیارشان می گذارد تا پروژه موصوف را در آن کشور اجرا نماید که کنسرسیوم این درخواست را نمی پذیرد. با این وجود طرف اماراتی با نوعی تهدید، به نماینده کنسرسیوم می گوید که این پروژه درایران اجراء نخواهد شد و شما وقت خود را تلف می کنید که نهایتا این فرصت بسیار مهم اقتصادی را ایران از دست داد.

با توجه به دو دلیل فوق که برای نمونه ذکر شد کشور امارات متحده قطعا خواهان سرمایه گذاری در ایران نیست و اگر هم باشد بدلیل تحریم ها ساز و کاری برای انتقال سرمایه وجود ندارد که عبدالملکی قطعا از آنها با خبر بوده و اینکه روزگاری سرمایه‌گذاری خارجی را یک دروغ بزرگ در سطح جهانی و بین‌المللی دانسته بود، اکنون صحبت از سرمایه گذاری های خارجی میلیارد دلاری می کند و با ادعای سرمایه گذاری ۱۰۰ میلیارد دلاری امارات که در امتداد ادعاهای بی حساب و کتاب ایشان قرار دارد، علاوه بر تناقض که بصورت گسترده در میان مسئولان دیده می شود، نشان از عدم وجود تفکر سالم مبتنی بر واقعیات و منافع ملی در این شخص می باشد. نکته بسیار حائز اهمیت این می باشد که وی بعنوان یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه امام صادق نشان دهنده تفکر حاکم بر این دانشگاه می باشد و دانشجویانی را که باید آینده ساز مملکت باشند را هم با اینگونه اندیشه های غیر واقعی تربیت و راهی جامعه و بازار کار می کنند.