علی خامنه‌ای از تصمیم سران قوا مبنی بر افزایش قیمت بنزین حمایت کرد. او اعتراضات را به " اشرار و ضد انقلاب" نسبت داد و از مقام‌های امنیتی خواست تا اعتراضات را هرچه زودتر خاموش کنند. او عملا فرمان قتل عام معترضین را صادر کرد. حکومت برای انجام این کشتار وحشیانه، ابتدا دسترسی به اینترنت را در سراسر کشور یطور کامل قطع کرد تا در سکوت خبری بتواند نقشه شوم خود را به انجام برساند و در گام بعدی بدون هیچ توجیه قانونی با اعلام " وضعیت اضطراری " تانک‌ها را در خیابان‌ها مستقر و از سلاح گرم برای کشتار شهروندان عادی استفاده کرد. ادم کشان حرفه‌ای حکومت جنایتکار خامنه‌ای در نیزارهای ماهشهر ده‌ها نفر از مردم این شهر را که در آنجا پناه گرفته بودند با رگبار سنگین به گلوله بستند که هنوز از تعداد کشته شدگان و ابعاد این جنابت هولناک اطلاع دقیقی در دست نیست.
تعداد کشته شدگان آبان خونین مطابق گزارش خبرگزاری‌های بین المللی حداقل ۱۵۰۰ نفر و تعداد یازدداشت شدگان نیز حدود ده هزار تن ارزیابی شده است. حکومت این کشتار سازمان یافته را "پیروزی بر اشرار" نامید و با وقاحت تمام از آن دفاع کرد.
اعتراضات آبان خونین در امتداد جنبش دی ماه ۹۶ اتفاق افتاد، جنبشی که اولین رویارویی مستقیم زنان و جوانان ایران با استبداد دینی را به تمایش گذاشت. ریشه اعتراضات آبان خونین بطور اخص بر میگردد به مشکلات دولت روحانی در دو سال آخر ریاست جمهوری او و بن بست‌های اقتصادی- سیاسی حکومت اسلامی. خروج ترامپ در سال ۹۷ از برجام و تحمیل تحریم‌های کمرشکن بر جمهوری اسلامی، دولت روحانی را مجبور کرد که برای تامین کسری بودجه، قیمت بنزین را تا سه برابر افزایش دهد.
اعتراضات آبان ۹۸، آغاز مرحله‌ای است که جامعه ایران از غفلت جمعی خارج میشود و برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی خودش را از شعارهای حاکمیت وجناح‌های مختلف آن جدا میکند. لازم به یاداوری است که چند ماه قبل از آبان ۹۸، برای اولین بار موضوع استعفای خامنه‌ای در بیانیه "گروه ۱۴ نفر" مطرح شده بود. نتیجه این گسست مردم از حاکمیت را، در شکست حکومت در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و از دست دادن پایگاه اجتماعی آن و غلبه گفتمان "نه به جمهوری اسلامی" می‌بینیم. آبان خونین ۹۸ در واقع پرده برداری روشن و آشکار از چهره جنایتکار حکومت اسلامی نه تنها در داخل کشور، بلکه در سطح جهان نیزبود.
زنان و جوانان ایران در انقلاب ژینا راهی را که در آبان ۹۸ آغاز شده بود، تکمیل کردند و با تعمیق و انباشت آگاهی ناشی از شناخت حکومت جمهوری اسلامی راه خود را به تمامی از آن جدا کردند. حکومت اسلامی امروز فاقد مشروعیت است و مردم ایران همانطور که در جریان جنگ غزه بخوبی نشان دادند، اولویت‌هایشان با این حکومت کاملا متفاوت است. حکومت اسلامی اولویتش همچنان گسترش تروریسم اسلامی و برپایی یک حکومت اخرآلزمانی است و مردم ایران خواهان بک دموکراسی سکولار متعارف در قرن بیست و یکم با تکیه بر حقوق شهروندی و حکومت قانون هستند.
سازمان‌های عضو پیمان همکاری، ضمن گرامیداشت یاد از دست رفتگان رهرو آزادی در آبان ۹۸، خود را همراه و همدل خانواده‌های داغدار آنان میدانند و بر این باور هستند که تنها راه پیروزی و پایین کشیدن این حکومت قرون وسطایی جنایتکار، تکیه بر همبستگی ملی برای نجات ایران است.

سازمان‌های عضو پیمان همکاری
۲۵ آبان ۱۴۰۲