در یک جامعه آزاد و مردمسالار، همه بخش های مختلف جامعه باید نمایندگان واقعی خود را داشته باشند تا از حقوق خود دفاع کنند و در سرنوشت جامعه حضور و مشارکت داشته باشند.

البته در مورد دانشگاهیان(اساتید و دانشجویان) شاید تعبیر «صنف» درست نباشد، ولی می توانند نهاد یا تشکلی چون باشگاه داشته باشند که در آن امکان هم صحبتی، همدلی و همکاری پدیدآید. (فکر می کنم قبل از انقلاب چیزی به نام «باشگاه مهرگان» برای معلمان وجود داشت که کارهای مهمی هم کرد) در بخش دانشجویی هم چنین امکانی می تواند پدید آید که البته در شرایط و موقعیت فعلی بعید وحتی غیرممکن به نظر می رسد. من از ایده آل ها که باید برای رسیدن به آن کوشید صحبت میکنم.

اگر حقوقی سلب می شود و برخوردهای ناروایی صورت می گیرد، انجمن اسلامی نسبت به آن به شیوه مدنی واکنش داشته باشد.

این کار را از موضع اسلامی انجام دهید؛ مگر اگر اسلام و اسلامی که با جمهوریت سازگار است بر کرامت انسان( هر انسانی) پا فشاری نمی کند؟ و حقوق دگر اندیشان را به رسمیت نمی شناسد؟ شما می‌توانید به رغم محدودیت ها، بیانگر درد ها باشید و برای رفع آنها چاره جویی کنید و در این صورت است که جایتان در میان جامعه و بخصوص اصحاب دانشگاه باز می شود. حتی در برابر دردها و مشکلات عموم مردم مسولید.

امروز جامعه به لحاظ معیشت، امید به زندگی و برخورداری از یک زندگی قابل قبول، محیط زیستش و.. با مشکلات بزرگی رو به روست. شما باید اولین کسانی باشید که این مسائل را می شناسد و به آنها توجه دارد. و همچنین از آنچه در دنیای ما می‌گذرد نظیر آنچه امروز بر فلسطینیان مظلوم و مردم بی پناه غزه می رود.

شما عنوان «اسلامی» دارید، به همین دلیل باید در شناخت اسلام و تبیین درست نسبت آن با جمهوری و دفاع از همه وجوه آن پیشتاز باشید. با کسانی که می‌خواهند جمهوری اسلامی را براندازند، به صورت منطقی مقابله کنید و اگر حاکمان نیز از موازین جمهوریت و اسلامیت سازگار با آن عدول کرده یا منحرف شده اند، بیان کنید، تذکر دهید و حتی راههای بازگرداندن آنها را به موازین جمهوریت اسلامی جست و جوکنید و در تحقق ان بکوشید.