بخش هفتم منشور شامل مواد ۹۷ تا ۱۰۱؛ اقدامات مرتبط به تهدیدها علیه صلح و امنیت بین المللی؛ نقض شرایط صلح آمیز و هر گونه اعمال زور علیه حاکمیت کشورها را در بر می‌گیرد. ماده ۹۹ در واقع هسته اصلی این بخش را تشکیل می‌دهد.
ماده ۹۹ در گذشته در رابطه با شرایط مردم در کنگو در سال ۱۹۵۹ و در رابطه با شکایت تونس به سازمان ملل در سال ۱۹۶۰ بکار گرفته شد.
در سال ۱۹۵۹ سازمان ملل متحد؛ برای کمک به دولت کنگو برای اداره و کنترل کشور؛ قطعنامه‌ای (قطعنامه ۱۴۳) را تصویب نمود. براساس این قطعنامه سازمان ملل نیروهای عملیاتی خود (ONUC) را برای اطمینان از خروج نیروهای بلژیکی از کنگو و جلوگیری از جنگ داخلی در آن کشور بکار برد.
در سال ۱۹۶۰ تونس از فرانسه در رابطه با ناپایداری آتش بس در منطقه شکایت کرد. دبیر کل ملل متحد پس از بررسی گزارشاتی که از منطقه داشت به این نتیجه رسید که تهدید جدی برای صلح و امنیت جهانی در این منطقه وجود دارد و باید سریعا به آن رسیدگی شود. او در این جهت با بکار گیری ماده ۹۹ درخواست رسیدگی سریع مجمع عمومی را داد.

در شرایط فعلی؛ رئیس هماهنگی امور انسان دوستانه سازمان ملل متحد می‌گوید: وضعیتی که اکنون در غزه شکل گرفته احتمالا یکی از جدی‌ترین بحران‌های انسانی است و در حال حاضر وضعیت در نوار غزه به شکلی نیست که به ما فرصت دهد کمک‌های انسان‌دوستانه ارائه کنیم. او در نامه خود به رئیس فعلی شورای امنیت نوشته که اوضاع در غزه به سرعت رو به وخامت است و امکان دارد که عواقب چنین وضعیتی برای فلسطینیان و همچنین امنیت کل منطقه غیرقابل جبران شود.
در شرایط فعلی گوترش درخواست بکار گیری ماده ۹۹ را نموده که با واکنش تند اسرائیل در سازمان ملل روبرو شده است. اسرائیل می‌گوید که درخواست آتش‌بس فوری در غزه که هدف اصلی فعال کردن ماده ۹۹ منشور سازمان ملل از سوی دبیر کل است؛ در حقیقت «درخواستی برای حفظ حماس و تسلط ترور در غزه» است.

کیقباد اسماعیل‌پور