رحیم قمیشی (رزمنده سابق در جنگ ایران و عراق و بازنشسته سپاه پاسداران)
اسرائیل مرکز دیپلماتیک ایران در دمشق را در روز روشن هدف چندین موشک قرار داده و حداقل شش مقام ایرانی را به شهادت می‌رساند.
نامه به شورای امنیت و سازمان ملل زده می‌شود که این جنایت را باید محکوم کند. به مردم وعده داده می‌شود بزودی پیکر کشته‌شدگان به ایران منتقل شده و تشییع باشکوهی برگزار خواهد شد.
و نهایتاً "در مکان و زمان مناسب انتقام خواهیم گرفت!"
نمی‌خواهد انتقام بگیرید.
تکلیف ما مردم را روشن کنید!
خیلی شفاف بگویید؛ زورتان به اسرائیل می‌رسد یا نه!؟
اگر نمی‌رسد شجاعانه، عاقلانه، صادقانه، خودتان را از ایفای نقش مضحک "تنها کشور باقیمانده مقابل زورگویی‌های اسرائیل" کنار بکشید.
بگویید به هزار دلیل که نمی‌شود هم گفت، ما امکان مقابله نظامی با اسرائیل را نداریم، و تمام.
اگر زورتان می‌رسد؛
بدون اینکه هواپیمای پر از مسافر ایرانی دیگری را بزنید، بدون اینکه پادگان خالی از سرباز و یا خانه‌ای را در کردستان عراق هدف بگیرید، بدون آنکه عملیات حماس را به عنوان تلافی این ترور نامگذاری کنید، شجاعانه، عاقلانه، و صادقانه وارد عمل شوید.
مسلم است منظور از عمل این نیست که فردا صبح دیوانه‌وار چند موشک به چند کشتی بزنید و بگویید تلافی شد!
دقیقا به مردم گزارش بدهید؛
چرا ما باید این همه تلفات در خارج از ایران بدهیم و هیچ غلطی نتوانیم بکنیم!
چرا سطح حفاظت ما از نیروهایمان به این اندازه تنزل پیدا کرده که به‌راحتی محل جلسات مقامات ما به اسرائیل گزارش می‌شود.
چرا ایران قادر نیست حتی از مکان‌های مهم دیپلماتیک خود در برابر حمله اسرائیل صیانت کند.
چرا کسی به مردم هیچ گزارشی نمی‌دهد این همه حقارت و خسارت ملی ناشی از چیست؟
اسرار نظامی است؟
بلد نیستید اعتراف کنید؟
بلد نیستید استعفا دهید؟
نه می‌توانید بجنگید، نه می‌توانید بپذیرید!
موشک‌های با برد چند هزار کیلومترتان شوخی بوده؟
از وعده ۲۵ سال مانده تا نابودی اسرائیل، چند سال مانده و منتظرید آن سال‌ها منقضی شود!؟
مردم اندازه زور شما را فهمیده‌اند.
بزنید بر سر خانم‌های ایرانی
نیرو ردیف کنید برای سیزده‌بدر
مقابل نارضایتی مردم یگان ویژه بیاورید
شبانه به خانه مردم بی‌دفاع بریزید و دستگیرشان کنید
بودجه بنویسید برای واردات شوکر و باتوم و ماشین‌های ضد تظاهرات
شما را به‌خدا
تنها نگویید در زمان و مکان مناسب تلافی خواهیم کرد!
که ما از شنیدن این جمله، دیگر حال‌مان به هم می‌خورد!
