ویژه خبرنامه گویا
نخست ببینیم کنسولگری چیست؟ آیا آن ساختمان کنسولگری بوده است؟
کار کنسولگری به کوتاهی واژگونه کارِ سفارت سیاسی نیست و تجاری، فرهنگی است که بخشی زمینه توریستی نیز دارد یعنی برای بهبود پیوند تجاری و فرهنگی بین دو کشور کوشش می‌کند و کارهای دادن ویزا، تمدید پاسپورت و یا دادن گذرنامه به درخواست‌کنندگان ازکشور دیگری را نیز برعهده دارد. کنسول به شکل معمول وسیله سفیر یرگزیده شده و پیرو سفارت است. اگر در هرکشور یک سفارت است ولی بنا بر موقعیت و پیوندِ تجاری/فرهنگی در یک کشور می‌توان چندین کنسولگری داشت.
میزان ناچیز پیوند تجاری و فرهنگی حکومت ایران با سوریه
دادوستد و بده‌بستان حکومت ایران و سوریه ناچیز است و همه کوشش‌ها برای افزایش تجارت بین دوکشور به جایی نرسیده است وضع به گونه‌ای است که اصولن به‌یک کنسولگری جدا نیازی نیست و در سفارت می‌توان بخشی کنسولی داشت و شماری سفارت‌ها همین کار را می‌کنند.
ترکیه، روسیه، هند و چین دستِ بالا را در پیوند تجاری با سوریه دارند و حکومتِ ایران با وجود میلیاردها دلار یاری به سوریه سراش تقریبن بی‌کلاه مانده است. رادیو فردا در گزارشی زیرِ عنوانِ:
"علیرغم وعده‌های مقام‌های رسمی، صادرات ایران به سوریه در سال ۱۴۰۲ نصف شده است. " در بخشی می‌نویسد:
"علیرغم اظهارات مقام‌های جمهوری اسلامی مبنی بر ضرورت بازگشت هزینه‌های ایران در سوریه، مدیرکل غرب آسیای سازمان توسعه تجارت، از کاهش ۵۰ درصدی صادرات تهران به دمشق خبر داد.
کانال تلگرام «نود اقتصادی» روز شنبه ۱۹ اسفند ویدئویی از عبدالامیر ربیهاوی، منتشر کرده است که او در یک جلسه میگوید که میزان صادرات ایران به سوریه در سال ۱۴۰۱، ۲۴۴ میلیون دلار بوده اما این عدد در سال جاری به ۱۲۰ میلیون دلار رسیده است.
"نود اقتصادی" در روزهای گذشته ویدئویی از سخنرانی رئیس میز سوریه وزارت امور خارجه نیز منتشر کرده بود که در آن آقای شاه‌حسینی رقم ۱۰۰ میلیون دلار صادرات به سوریه را «نازل» عنوان کرده و به تجار ایرانی هشدار داده بود که خودشان راهی برای تجارت با سوریه پیدا کنند. "
"... کاهش سطح تجارت ایران و سوریه در حالی رخ داده است که مقامات جمهوری اسلامی ایران در سال‌های گذشته بارها بر بازگشت هزینه‌های ایران در سوریه تأکید کرده‌اند. "
اضل مقاله:
https://www.radiofarda.com/a/export-iran-syria/32854873.html
یک‌باور نادرست
سفارت یا کنسولگری مرکز دیپلماتیک است و دیپلمات‌ها در آن‌جا مصونیت سیاسی دارند. کشور میزبان بدون اجازه از سفارت یا کنسولی حق ورود به آن را ندارد. ولی هیج سفارتی در هیچ کشوری بر هوا، زمین و زیرزمین آن محل مالکیت ندارد که آن‌را "خاک آن کشور" بنامیم. این برداشت نادرست همه‌گیر شده است. سفارت‌خانه خاکِ هیچ‌کشوری نیست. خوانندگانی که علاقه‌مند هستند این مقاله کوتاه ولی پُربار بی. بی. سی در این باره را بخوانند:
https://www.bbc.com/persian/articles/c51njq087jxo
پرسش درستی که در پایان این مقاله نیز به‌آن اشاره شده این‌است که چگونه حکومت اسلامی هر گاه دل‌اش خواسته به سفارت کشورهای دیگری چون آمریکا، انگلستان و عربستان سعودی حمله برده، زده و شکسته است و در سفارت آمریکا نیز که گروگان‌گیری کرد و مردم گرفتارِ ایران تاوان سنگینی نیز برایِ آن پرداختند ولی حکومت امروز نیز آن را از افتخارهایِ خود می‌نامد؟
کنسولگری و پرسش‌ها
آیامکانی که مورد حمله اسراییل قرار گرفت، کنسولگری بوده است؟
۱. کنسول چه‌کسی بوده است؟
۲. چرا در کنسولگری جلسه بالاترین مقام سپاه قدس محمدرضا زاهدی و شماری دیگر سپاهیان و آن‌گونه که گفته شده حزبالله لبنان در آن‌جا تشکیل شده است؟ بنا به یک فرد آگاه از درون سوریه که نامش حتمن به انگیزه امنیتی به میان نیامده است، در آن جلسه سرگرم برنامه‌ریزی تازه برای حمله به اسراییل بوده‌اند:
"یک منبع وابسته به لشکر چهارم ارتش سوریه به «ایران‌وایر» گفت: «یک جلسه مهم با حضور فرماندهان سپاه، حزبالله لبنان و شخصیت‌های رهبری دیگر شبه‌نظامیان مرتبط با ایران در جریان بود که ساختمان مورد اصابت قرار گرفت.
... مقام وابسته به لشکر چهارم ارتش سوریه گفت این ساختمان به عنوان مرکزی برای هماهنگی استراتژی‌های نظامی و سیاسی ایران در سوریه عمل می‌کرد. "ایران وایر۱۷ فروردین ۱۴۰۳
بنابراین نظامیان در ساختمانی که به ناراست کنسولگری نامیده شده است، چه می‌کردند؟ مگر کنسولگری جای نشست نظامیان و برنامه‌ریزی نظامی است؟
نگارنده در گذشته نیز اشاره داشته است که مردم خاورمیانه از آتش‌افروزی‌ها و دخالت حکومت اسلامی در کشورهای‌شان خسته و بیزار شده‌اند. لینا سنجاب بانوی خبرنگار بخش خاورمیانه بی. بی. سی پس از سال‌ها به سوریه بازگشته و گزارشی زیر تیترِ:
"سوریه‌ای که به آن بازگشتم، همانی نیست که ترک کرده بودم. "
منتشر کرده است. خوانندگان توجه کنند او در بخشی از گزارشِ خود در باره نیروهای بیگانه و ایرانی در سوریه چه می‌نویسد:
انزجار از حضور اشغالگران خارجی
حضور عده زیادی از شهروندان کشورهای متحد حکومت سوریه خشم مردم را بر می‌انگیزد. اگر در بخش قدیمی شهر قدم بزنید، صدای مسافرانی از عراق، لبنان، ایران و حتی یمن را می‌شنوید.
در میان آنها، شمار زیادی مسلمانان شیعه هستند که ایران برای تقویت نفوذ خود سوریه - یا همانطور که مردم دمشق آن را می‌بینند، برای گسترش نفوذ شیعی در - به این کشور آورده است.
نارضایتی آنها از حضور ایران در کشورشان پس از حمله اخیر منتسب به اسرائیل به نظامیان و پرسنل امنیتی ایران مستقر در محله‌های مسکونی دمشق افرایش یافته است.
... پس از حمله منتسب به اسرائیل به ساختمانی در محله مرفه‌نشین مزه، در جنوب غرب دمشق، یکی از ساکنان زن محله می‌گفت: «کل ساختمان ما می‌لرزید. چرا من و بچه‌هایم باید در چنین جایی زندگی کنیم؟ چرا این افراد می‌آیند و در محله‌های مسکونی مستقر می‌شوند؟ " لینا سنجاب، خبرنگاربخش خاورمیانه بی‌بی‌سی، ۱۲ آپریل ۲۰۲۴
اصل مقاله:
https://www.bbc.com/persian/articles/c1ejg1vgvl9o
بنا برآن‌چه آمد:
الف. آن ساختمان کنسولگری نبوده و پایگاه نظامی سپاه بوده است.
ب. اسراییل "به خاکِ ایران" یورش نبرده است و از دید بین‌المللی حتا اگر آن ساختمان کنسولگری نیز باشد"خاکِ ایران" به حساب نمی‌آید.
پایانِ سخن
۴۵ سال هرروز مرگ بر آمریکا و اسراییل گفتند. پاسدار سلامی اندکی پیش از حمله وحشیانه حماس به اسراییل عربده کشید که اسراییلی‌ها، به‌زودی به دریا ریخته می‌شوید، بروید شنا یاد بگیرید! همین جمله او نشان می‌داد که آنان از هم‌آن هنگام با حماس سرگرم برنامه ریزی بوده‌اند. دیدیم که پس از آن حمله و پاسخ پُرشتاب و کوبنده اسراییل و نرسیدن به آن نتیجه که در خیال داشتند، چگونه خود را کنار کشیدند و به دروغ بارها گفتند ما هیچ آگاهی نداشتیم. اسراییل که اول آپریل پایگاه سپاه در سوریه را درهم شکست، وعده انتقامی هولناک را دادند ولی آن شد که همه شاهد بودیم و آن حمله از همه‌سو مورد تمسخر قرار‌گرفت. نکته جالب این‌است که وزیر خارجه بی‌مایه حکومت به روشنی میگوید که ما هم پیش از حمله و هم پس از آن با آمریکا (شیطانِ بزرگ!) تماس گرفتیم. چرا با دشمن درجه یکِ ادعایی خود تماس گرفتید؟ برای این‌که بگویند ما موضوع را دنبال نمی‌کنیم و آمریکا از پاسخ اسراییل جلوگیری کند. این وزیر خارجه برای جلوگیری از پاسخ اسراییل به مصر نیز پناه برده‌است. پاسدار حاجی‌‌زاده پس از آن حمله مفتضحانه بارها به روشنی گفت که ما دیگر ادامه نمی‌دهیم. پس آن همه ادعا و هیاهوی ۴۵ ساله نابودی اسراییل چه شد؟ آیا بهتر از این مجالی می‌یافتید؟ دیدید که به اندازه‌ای در جهان منفور و منزوی هستید که با آغازِ آن حمله مسخره، یک ائتلاف جهانی در پشتیبانی از اسراییل در برابر شما شکل گرفت که حتا اردن و عربستان نیز در آن شرکت کردند. باید از درد این شکست می‌مردید.
ازپسِ اسراییل بر نیامدید ولی اوباش را برای قلدری در برابر بانوان و دختران بی‌دفاع به خیابان‌ها آورید، قصه‌ای که تا وجود نکبتِ شما هست، وجود دارد ولی هر روز پایداری بانوان و دختران دلیر و نامیِ ایران بیش‌تر و بیش‌تر شده است. روزِ پایان شما نیز از راه خواهد رسید و آن روز دیر نیست!
کوروش گلنام
