شرکت‌کنندگان در این تجمع به ظاهر خودجوش، پرچم‌های قرمز رنگ در دست داشتند و در محاصره ماموران لباس‌شخصی موتور سوار، در ضلع شمالی میدان تجمع کرده بودند.

شرکت‌کنندگان در این تجمع همچنین به‌صورت هماهنگ شعارهای «پلیس انقلابی، علیه بی‌حجابی، حمایتت می‌کنیم»، «نیروی انتظامی تشکر تشکر»، «یا فاطمه شعار ماست، حجاب افتخار ماست» و «سکوت هر مسلمان خیانت است به قرآن» سر داده بودند، اما در نهایت تعدادشان به‌حدی نرسید که بتوانند «راهپیمایی» مدنظرشان را برگزار کنند و در همان میدان ولیعصر متفرق شدند.

تجمعاتی که پیش‌از این نیز برای حجاب در شهرهای مختلف ایران برگزار می‌شد، به سرنوشت مشابهی دچار می‌شدند.

از تجمعات کم‌رونق تا درگیری حامیان حجاب اجباری با پلیس

پس از شروع اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، بارها جمهوری اسلامی به‌بهانه‌های مختلف فراخوان تجمع صادر کرد. دستگاه پروپاگاندا جمهوری اسلامی پیش‌از این نیز در مواجه با اعتراضات گسترده مردمی، با فراخوان‌هایی حامیانش را به خیابان می‌آورد؛ مانند ۲۳تیر۱۳۷۸ و ۹دی۱۳۸۸. فراخوان‌هایی که جمهوری اسلامی پس از شهریور ۱۴۰۱ صادر می‌کرد اما، با عدم استقبال عمومی مواجه بودند.

اولین تجمع، ۱مهر۱۴۰۱ برگزار شد. در آن تجمع که به دعوت سازمان تبلیغات اسلامی در چندین شهر برگزار شده بود، اندک شرکت‌کنندگان در شعارهای خود خواستار اعدام معترضان شدند. ۱۳آبان همان سال به‌بهانه سالروز «سالگرد اشغال سفارت آمریکا» که در تقویم جمهوری اسلامی رویداد مهمی است، یک راهپیمایی حکومتی دیگر برگزار شد؛ به‌رغم این موضوع اما آن راهپیمایی نیز به نسبت سال‌های پیش‌از آن، کم رونق‌تر بود. راهپیمایی ۹دی که از سال ‍۱۳۸۸ به تقویم سیاسی جمهوری اسلامی اضافه شده بود نیز، به سرنوشت راهپیمایی‌های پیش آن دچار شد.

تجمعات به ظاهر «خودجوش» حامیان حجاب، سرنوشتی مشابه داشتند. بهمن۱۴۰۲ تجمعی مقابل مجلس شکل گرفت. در آن تجمع که با حضور نمایندگان وقت مجلس ازجمله «مرتضی آقا تهرانی» برگزار شده بود نیز، براساس تصاویر منتشر شده، جمعیتی کمتر از پنجاه نفر شرکت کردند.

اگرچه بودند تجمعات «به‌ظاهر خودجوشی» که حاضران در آن با نیروهای انتظامی درگیر شدند. ازجمله تجمعی در اسفند۱۴۰۲، با عنوان «امت حزب‌الله» که در مقابل ساختمان نهاد ریاست‌جمهوری در تهران برگزار شده بود.

آن زمان روزنامه «فرهیختگان»، وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی نوشت، بر‌اساس ویدیویی به دست این روزنامه رسیده، نیروی انتظامی با افرادی که برای اعتراض به «وضعیت بی‌حجابی» در خیابان پاستور تجمع کرده‌اند، درگیر شده است. طبق ویدیو‌هایی که از این تجمع منتشر شده، تعداد تقریبی تجمع‌کننده‌ها بین ۲۰ تا ۳۰ نفر بوده که با شعار «الله اکبر»، به حضور پلیس به محل اعتراض می‌کنند، سپس در ابتدا یکی از تجمع‌کننده‌ها با لباس زرد، یکی از ماموران یگان‌ویژه را به عقب هل داده و درگیری پلیس با حاضران در خیابان پاستور آغاز می‌شود.

آن زمان تعدادی از شرکت‌کنندگان در تجمع، تصاویری را از چند فرد با سر‌و‌صورت خونی منتشر کرده و گفته‌اند که این افراد توسط نیروی انتظامی مورد ضرب‌و‌شتم قرار گرفته‌اند.

تجمع تیر۱۴۰۲ مدافعان حجاب اجباری نیز به آشوب کشیده شد. در آن تجمع نیز بنابر بیانیه قوه‌قضاییه، پس از «روزها اخلال در عبور‌و‌مرور» شهروندان، در نهایت نیروی انتظامی با تجمع‌کنندگان درگیر شد.

جمهوری اسلامی نه‌فقط در رابطه با حجاب اجباری، که در رابطه با دیگر ارزش‌هایش ازجمله «حمایت از مردم فلسطین» نیز موفق به برگزاری تجمع نشد. پس از حمله ۱۵اکتبر حماس به اسراییل نیز، جمهوری اسلامی تلاش کرد تا چندین تجمع در حمایت از «مردم غزه» برگزار کند؛ ازجمله تجمعی پس از حمله به بیماستان المعمدانی. از این تجمعات نیز استقبال چندانی صورت نگرفت.

اگرچه جمهوری اسلامی با «مشت آهنین» موفق شد بروز خیابانی گسترده «اعتراضات» را سرکوب کند، اما برخلاف گذشته، نظام دیگر نمی‌تواند به‌واسطه لشکرکشی حامیانش به خیابان‌ها، برای خفه کردن صداهای متفاوت تلاش کند.