مکتب دیکتاتورها

روزی درخت‌ها تصمیم می‌گیرند برای خود رهبری انتخاب کنند. پیش درخت زیتون می‌روند و به او می‌گویند:

فرمانده‌ی ما باش.

درخت زیتون می‌گوید: می‌خواهید وادارم کنید از طبیعت خودم که تولید روغن و مورد احترام مردم و خدایان است دست بردارم و مدام دوره بیفتم و بر شما ریاست کنم؟

درخت ها با شنیدن این جواب به سراغ درخت انجیر می‌روند و به او می‌گویند:
بیا و رییس ما باش.

انجیر می‌گوید: می‌خواهید وادارم کنید که از شیرینی و میوه‌ی خوب خودم دست بکشم و آواره‌ی راه و بیراهه بشوم و از صبح تا شب به کار سیاست بپردازم؟

بعد از این گفتگو درخت‌ها سراغ تاک می‌روند و به او می‌گویند:
بیا و حاکم ما باش.

تاک می‌گوید: می‌خواهید از تولید انگور که عصاره‌اش مردم و خدایان را تسکین می‌دهد دست بردارم و رهبر شما بشوم و فقط حرف بزنم؟

بالاخره درخت‌ها به سراغ بوته‌ی خار می‌روند و از او می‌خواهند که حکمران آنها باشد. خار بی تأمل در جوابشان می‌گوید:

که اگر صمیمانه می‌خواهید که من رهبر شما باشم بیایید و زیر سایه‌ام پناه بگیرید، وگر نه بگذار آتش از خارهایم بیرون بزند و همه‌تان را بسوزاند و خاکستر کند.

بوته‌ی خار فرمانروایی بر درخت‌های دیگر را می‌پذیرد، چون کاری از این بهتر از دستش بر نمی‌آید!

***

نوشته: اینیاتسیو سیلونه

ترجمه: مهدی سحابی