فرزانه روستایی - بزرگترین ضایعه ای که بعد از جمهوری اسلامی و تشکیل یک نظام آخوندی در ایران رخ داد فعالیت های هسته ای بود که تقریبا کشور را ویران کرد. بی شک نامیمون ترین شهروندی نیز که پا به عرصه این اقلیم مظلوم گذاشته نیز علی خامنه ای بود که این پروژه بر اساس رویاهایی پوچ و پوک و دودی او شکل و مانند سونامی نکبت کشور را فرا گرفت. برخی از کارشناسان معتقدند دروازه های این جهنم اتمی - آخوندی هنوز کاملا به روی کشور گشوده نشده است.
۳۰ سال پیش که علی اکبر ولایتی یک سانتریفوژ اسقاطی کار کرده و آلوده به رادیواکتیو را با خود سوار هواپیما کرد و از پاکستان به ایران آورد محمد ولایتی و علی اصغر ولایتی ۷-۶ ساله بودند. امروز به برکت پروژه هسته ای جمهوری اسلامی و دور زدن تحریم ها و سیاه شدن بخش اعظم اقتصاد کشور دو آقازاده ولایتی در مجموع صاحب و مدیر ۱۴ شرکت ساختمانی بزرگ در استانداردهای مافوق ملی و به ارزش میایاردها دلار هستند و اتفاقا از همان شرکت هایی که وقتی وارد پروژه ای می شوند ار قبل برادران همه رقبا را از سر راه برداشته اند.
اتفاقا ۳۰ سال پیش پسران شمعخانی نیز کشتی نفتکش و شرکت کشتیرانی نداشتند، نفت و گاز قاچاق نمی کردند و شمال تهران هم هتل اسپیناس نداشت. امروز کشوری ویران گرسنه و غارت شده داریم که بیش از هر کشور دیگری در منطقه میلیاردر زیر پنجاه ساله مانند پسران شمعخانی و ولایتی دارد که آقا زاده اند یا سپاهی.
اگر خواستید ایران را ببینید نگاهی به دوبی و ترکیه و نیز نگاهی به عمان بیاندازید که دارد سرزمین افسانه ها می شود. زیرا ملت هر آنچه سرمایه داشتند از ترس سپاه و شرکت های تابعه دفتر خامنه ای به ثمن بخس فروختند و رفتند.
امروز فردای تحقق رویاهای علی خامنه ای است که نه نیروی دریایی داریم نه هوایی و نه شکم سربازان و پرسنل نیروی زمینی سیر است. کشوری که سیستم برق ، آبرسانی، گاز، کشاورزی، آموزشی، و بهداشت و کشاورزی در سطح ملی فرسوده و رو به نابودی است و برای بازسازی آنها به بیش از دو هزار میلیارد دلار سرمایه نیاز است که دستیابی به آن رویایی شیرین است.
بیش ار ۲۰۰۰ میلیارد دلار برای بازسازی نیاز داریم. دو هزار میلیارد دلار نیز خسارت تحریم هاست. اگرعقب افتادگی سیاسی اجتماعی از همسایگان را نیز در نظر بگیریم این شکاف هنوز فراخ تر می شود .
آن نادانی که تصمیم به گسترش پروژ های هسته ای باقی مانده از زمان شاه فقید را گرفت حتی به گوشه ذهن او خطور نکرده بود که نمی شود در فاصله ۱۸۰۰ کیلومتری اسراییل پروژه های مشکوک اتمی خارج از نظارت آژانس راه انداخت، موشک شهاب با ۴۰۰۰ کیلومتر برد ساخت و روی آنها نوشت هدیه به نتانیاهو.
نمی دانست اگر پروژه هسته ای دارید نباید هر آخوندی شهرهای حیفا و تل آویو اسراییل را تهدید به نابودی کند، نمی شود پروژه هسته ای داشت و با همه سازمان های تروریستی در اطراف اسراییل رابطه برقرار کرد نمی شود هشتاد متر زیر زمین در فوردو مرکز غنی سازی راه انداخت و بعد قسم حضرت عباس خورد که پروژه اتمی ایران صلح آمیز است، نمی شود تاسیسات هسته ای کشور را برای مقطعی به دست بیمار مجنونی به نام احمدی نژآد و تیم جن گیر و رمال او واگذار کرد که بنا بر نقل قول های مستند، قسم خورده بود پرونده ایران از آژآنس به شورای امنیت نمی رود، بعد کسی را فرستاد به شورای عالی امنیت ملی که شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران قطعنامه صادر نمی کند و در آخر باز هم اطمینان داده بود که اگر هم قطعنامه صادر شود روسیه آن را وتو می کند.
بر خلاف گفته فال بین ها و پیشگوهای احمدی نژاد و خامنه ای پرونده ایران به شورای امنیت رفت، قطعنامه صادر و ایران تحریم شد، و روسیه هم وتو نکرد. علاوه بر این احمدی نژاد فکر می کرد مسئولان آژانس نیز مانند وزرای جمهوری اسلامی دست کج هستند. او به محمد البرادعی پیشنهاد داده بود بودجه سالانه آٓژانس را می پردازد تا ماموران آژانس از خیر بازرسی تاسیسات ایران بگذرند.
البته آقایان این را می دانستند اما انکار می کردند که مدرن ترین تجهیزات و تاسیسات هسته ای را در صورت مذاکره و تنش زدایی می شود از آمریکا خریداری کرد و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز همه را ضمانت می کند. در صورت پیگیری چنین راهکاری بی تردید امروز ما اتمی ترین کشور منطقه بودیم با همه جهان ارتباط تجاری داشتیم برای عضویت در پیمان از رده خارج شانگهای به روسها التماس نمی کردیم، و صد البته ارتش ما به روز بود و سرمایه داران کشور و صدها هزار متخصص و تحصیلکرده از وطن فراری نمی شدند.
ترکمنچای جمهوری اسلامی!
با امضای ترکمنچای در سال ۱۲۰۶ ما سراسر شمال غربی کشور را از دست دادیم که ۳۰ هزار کیلومتر وسعت داشت و تکه ای از آن سواحل دریای سیاه بود که ما را به قلب اروپا وصل می کرد.
فاجعه پروژه هسته ای جمهوری اسلامی بزرگترین تحریم های سازمان ملل، اتحادیه اروپا، تحریم های رییس جمهور آمریکا و نیز تحریم های کنگره آمریکا را علیه ایران فعال کرد که برای به خاک افتادن و دوباره سر پا نشدن کشورها سازماندهی شده اند.
تحریم های بین المللی بافت سیاسی اجتماعی کشور را از ریشه و بن تغییر داد که قدرت مطلق سپاه و چند شاخه شدن سازمان های سرکوب اصلی ترین نماد آن است. امروز کشور بیش از هر زمانی فقیر و سرکوب، خلوت، فاسد، دروغگو، و غارت شده است. همه این عوامل بخشی از تاثیر تحریم های بین الملل است که برای خانواده های مسئولان نعمت بود و برای مردم نقمت.
وقتی حضور میلیون ها افغانی را در ایران شاهد هستیم که سرعت تکثیر آنها از استاندارد انسانی خارج است و امروزه بخش مهمی از سازمان سرکوب را تشکیل می دهند و زنان آنها برای تظاهرات دولتی بسیج می شوند عملا تئاتر حمله ملخ ها برایمان تداعی می شود. سپس در می یابیم که خسارت رویاهای هسته ای علی خامنه ای برای کشور بی تردید از ترکمنچای بیشتر و دردناکتر و غیر قابل جبران تر و البته هنوز به پایان ماجرا نرسیده ایم.
***
