شما فکر کنید پولی به کسی قرض داده اید بعد طرف پول تان را که پس نداده هیچ، یک چیز هم از شما طلبکار شده بعد هم گرفته یک فصل سیر زددتان و چش و چارتان را هم در آورده!
چند سال بعد ایشون که خیلی به کم حافظگی ایرونی ها معتقد است، با لبخندی ملیح می آید سراغ تان می گوید «داداشی! داری یه ده تومن به ما دستی بدی؟!»
شما اگر خر نباشید، که نیستید، همین جور که دست گذاشته اید روی چشم کور شده تان، به او با نهایت ادب و احترام می گویید: «فلان فلان شده ی بی همه چیز! پول ام رو که خوردی، چش ام رو هم که در آوُردی، بازم ازم دستی می خوای؟! بابا تو دیگه کی هستی؟!»
البته این ادب و متانت به خاطر این است که ما انسان های فرهیخته ی ضد خشونتی هستیم که وقتی یکی بزند توو گوش مان، به یارو می گوییم جان من یکی دیگه هم بزن که من بالانس شوم، والّا آدم های معمولی نمی گذارند یارو از صد متری شان رد شود و اگر چنین جراتی بکند بلایی به سرش می آورند که مثل پاواروتی، صدای چهچه زدن اش از پاچنار به تجریش برسد ولی چه کار کنیم که ماها مردمی مهربان و با گذشت هستیم و الان هم که سال ها از سال ۸۸ گذشته، طلب رای های لمبانده شده مان توسط آسدعلی را نمی کنیم و به او نمی گوییم:
«حاجی! دیدی گند احمدی نژاد در آمد و آن که نظرش به نظرت نزدیک تر بود تو را با پمپرز یکی گرفت و حق با مردم بود که به موسوی رای دادند بعد تو رای شان را هپولی کردی و وقتی مردم رای شان را پس خواستند، با چوب و چماق به جان شان افتادی؟!
بچه پررو که قدیم ها می گفتند خودِ خودِ تویی! ولی فقیه نمیشدی، کاسبی چیزی می شدی، الان سوپر میلیاردر بودی بخدا!
۹ کشته در آتش‌سوزی بیمارستان قائم رشت
چهار ماه صبر یا چهارسال زجر؟
