همزمان سردمداران فاسد کشور ملت ما را دعوت به شرکت در «انتخاباتی» می کنند که برنده آن جز پادوی این رهبر (اگر زنده بماند) در چهار سال آینده نخواهد بود.

به عبارت دیگر، آن نیرو و محفلی که ترتیب برگزاری این «انتخابات»‌ با کشته شدن رئیسی را داده است، هم از وخامت حال خامنه ای خبر دارد و هم از نفرتی که ملت ایران از هر آنچه بویی از او را برده باشد آگاه است.

پس می ماند مساله بقای رژیم در فرای خامنه ای.

اینجاست که عنصر متزلزلی به نام مسعود پزشکیان مخرج مشترک همه جناحهای رژیم برای رسیدن به پست ریاست جمهوری تعیین شده است تا هم با وعده و وعیدهای آبکی «اصلاح طلبان» رانت خوار و فرصت طلب را به هواداری از خود و گرم کردن تنور این بازی بکشاند، و هم فرداها خلا ناشی از نبود «رهبر معظم» را به نوعی پر کرده باشد.

هر تصوری غیر از آنکه این نیرو کسی جز سپاه نیست یک اشتباه استراتژیک محض برای براندازی این رژیم است.
بیخود نیست که پاسدار سابق حمید رضا جلايی پور و از اصلاح طلبان سست عنصر گفته است «پیروزی مسعود پزشکیان براندازی را برای همیشه به حاشیه می راند».

اینکه ملت ایران با پشت کردن به معرکه رژیم و دوری از صندوقهای رای تنها چهار ماه دیگر صبر کند یا با رای دادن به توطئه سپاه چهار سال دیگر را زجر بکشد، به زودی روشن خواهد شد!