مردانگی و مرد بودن سیاسی به نفس کش طلبیدن و نعره جان خراش کشیدن نیست! مردانگی سیاسی به این است که توو روی مردم دنیا نگاه کنی عین مکنونات قلبی و آن چه در سرت می گذرد را بیان کنی.
من دیروز متوجه شدم که جناب آقای نخست وزیر سوئد خیلی مرد است!
وقتی ایشان در باره ی آزاد کردن آدمخور اسلامی حمید نوری که به وسیله ی قوه ی قضاییه سوئد به حبس ابد محکوم شده بود و تازه دو سه سالی از محکومیت ابد ش را در زندان مصفای سوئد گذرانده بود، دولت سوئد او را با دو سوئدی -یکی اش سوئدی اصل و دیگری ایرانی سوئدی- تاخت زد و جناب ایشان را که جنایت، نه تنها در حق بچه های ایران، بلکه در حق «بشریت» کرده بود به تروریست کده ی جمهوری نکبت اسلامی برگرداند، بدون لقوه گرفتن و تته پته کردن گفت که:
«برای ناامیدی آنها [یعنی خانواده ی احمد رضا جلالی پزشک ایرانی که گروگان جمهوری اسلامی ست] احترام زیادی قائلم، اما واقعا این انتقاد را درک نمی‌کنم. راه جایگزین این بود که دو سوئدی دیگر را که حالا به کشور بازگشته‌اند، رها می‌کردیم.»
آقا دم ات گرم! ناز نفس ات! به تو میگن مرد!
فرمایش شما یعنی این که حقوق بشر کشک! یعنی مقاومت در مقابل گروگان گیر پشم! مرسی که فرمودی انتقاد را درک نمی کنی! ما سال هاست که می گوییم اروپاییان گرامی حقوق بشر را درک نمی کنند و کافی ست یکی بیاید گروگان بگیرد، تمام داستان های مربوط به این که ما با گروگان گیر به هیچ وجه مذاکره و مصالحه نمی کنیم دود می شود می رود هوا!
یادش نه بخیر وقتی دانشجویان خط امام که همین اصلاح طلبان امروز باشند رفتند دیپلمات های امریکایی را گروگان گرفتند. در آن روز ها دنیا فکر می کرد برخورد امریکایی ها چیزی شبیه به فیلم های چک نوریس خواهد بود. اتفاقا امریکایی ها با کلی نفرات ورزیده و دلتا وان و این ها رفتند طبس، روس ها آن ها را بی سر و صدا زدند بعد گفتند خداوند عالمیان توفان شن فرستاد امریکایی ها را جزغاله کرد (جالب اینجا بود که روی جزغاله های امریکایی ها یک دانه شن هم ننشسته بود! :)) بعد از این فیلم سینمایی ما بساط کیک و مک فارلین و آزادی ظفرنمون گروگان ها را دیدیم.
بعد این گروگان گیری ها و «تجارت گروگان» ادامه پیدا کرد تا وقتی که از جناب سارکوزی رییس جمهور وقت فرانسه پرسیدند آیا شما قاتل شاپور بختیار را با خانم کلوتید رایس مبادله خواهید کرد که ایشان انگار کس دیگری در اتاق نشسته باشد به پشت سرش نگاه کرد و با انگشت،،، خودش را نشان داد و فرمود:
«من؟! هرگز.... هرگز.... [ژَمِه! ژَمِه!] بعد چند روز بعد علی کچل قاتل بی رحم اسلامی را برگرداند به تهران و اصلا به روی مبارک اش نیاورد که آن «ژمه، ژمه!» پس چی شد و بعد جناب بلژیک وارد این تجارت پر منفعت «زندانی پس بده تا گروگان پس بدم» شد تا امروز که جناب سوئد نشان داد حقوق بشر و دادگاه علیه جنایات بشری یعنی کشک که دستاوردشان نوش جان شان!
خانم ها و آقایان هموطن! این است ماهیت حقوق بشر خارجی ها! تنها یک کشور هست به اسم اسراییل که آن هم البته برای اسراییلی ها می زند پوست هر چه گروگان گیر است را زنده زنده می کَنَد که همین عزیزان غربی به او می گویند این وحشیگری ها یعنی چی و شما هم مثل ما باش و معامله کن و نزن غزه ی نازنین را به خاطر دو سه تا گروگان بی ارزش و جنازه ی آن ها با خاک یک سان کن.
روس ها هم البته در این زمینه خیلی با حال اند و همین دو سه روز پیش در زندان شان زدند گروگان و گروگان گیر را با هم نابود کردند و دندان گروگان گیری های بعدی را از بیخ و بلکه هم با لثه ی همراهش یک جا کندند!
حالا سوئد جان! منتظر باش جمهوری کریه المنظر اسلامی دوباره چند نفر از شماها را حتی دیپلمات های تان را مثل این آقای فلودروس که الان در آسمان هفتم سیر می کند گروگان بگیرد و شما بقیه ی آدمخوران اسیر در زندان های سوئد را آزاد کنی! فقط انتظار نداشته باش ما ایرانیان نازنین دلی برای شما عزیزان و زندانیان تان بسوزانیم!
فرصتی که اپوزیسیون خارج از کشور سوزاند
