«شجاعت و نه گفتن را از نسل جوان یاد گرفتم.»
اینها کلمات ویشکا آسایش، هنرمند ایرانی است که دو سال پیش بعد از اعتراضات زن زندگی آزادی، ایران را ترک کرد.
او هفته پیش برای اکران اولین فیلمی که خارج از ایران بازی کرده به تورنتو رفت. خانم آسایش در فیلم «هفت روز» نقش یک فعال حقوق بشر را بازی کرده که شباهت زیادی به شخصیت نرگس محمدی دارد.
هفت روز، مقطعی از زندگی یک زن فعال حقوق بشر ایرانی به نام مریم را به تصویر می‌کشد که بعد از شش سال حبس، با مرخصی پزشکی هفت روزه‌اش موافقت می‌شود و از زندان خارج می‌شود. او در این مدت امکان فرار از ایران را پیدا می‌کند و در برابر انتخابی دشوار قرار می‌گیرد و مجبور می‌شود بین مبارزه و باورش و خانواده و فرزندانش یکی را انتخاب کند.
فیلمنامه این فیلم را محمد رسول‌اف نوشته، علی صمدی احدی، کارگردان ایرانی آلمانی، آن را کارگردانی کرده و ویشکا آسایش، بازیگر ایرانی، نقش اصلی آن را بازی می کند. این نخستین فیلمی است که او بعد از خروجش از ایران در پی جنبش مهسا، در آن ایفای نقش کرده است.
برای تماشای این فیلم که برای نخستین بار در جشنواره تورنتو (تیف) به نمایش درآمد به تورنتو رفتم و در یک گفتگوی اختصاصی با ویشکا آسایش از او درباره موضوع فیلم سوال کردم.
ویشکا آسایش گفت معتقد است، با اینکه طبیعتا بچه‌ها مادرشان را برای خودشان می‌خواهند، افرادی مثل نرگس محمدی و نسرین ستوده مادرهستند پس انتخابی که فردی مثل مریم می‌کند هرچه باشد درست است.
از ویشکا آسایش پرسیدم چرا دوسال پیش تصمیم به مهاجرت گرفت.
او با یادآوری ماجراهای کشته شدن مهسا و برخوردها با همکارانش در جریان جنبش«زن زندگی آزادی»، دچار احساسات شد و با بغض گفت به جایی رسیده بودم که نمی‌توانستم «بی‌عدالتی‌ها وزشتی‌ها و بی‌رحمی‌ها» را ببینم و باز به کارم ادامه بدهم.
«حق نداشتم در وضعیتی که همکارانم را می‌گرفتند، آدم‌ها را می‌کشتند و کور می‌کردند سر کارم برگردم و به آنها پشت کنم. »
خانم آسایش گفت دربرابر شجاعت و ایستادگی همکاران زندانی، ممنوع‌الفعالیت شده و ممنوع‌الخروج شده‌اش می‌ایستد و آنها را ستایش می‌کند. او گفت: نباید نام کسانی که پای ارزش‌هایشان ایستادند را از یاد برد: «ترانه علیدوستی، هنگامه قاضیانی، مریم بوبانی... خیلی‌ها هستند. باید اسمشان را ببریم.»
او در ادامه گفت نسل جوان ایران او را شگفت‌زده کرده و شجاعت و نه گفتن را از آنها یادگرفته است. خانم آسایش گفت «نسل ما با ترس بزرگ شده و این ترس در ما نهادینه شده و هنوز همراه ماست. »
خانم آسایش در اولین کار بازیگری‌اش در نقش «قطام» در «سریال امام علی»، از سریال‌های تلویزیونی پربیننده دهه هفتاد در ایران، مورد توجه بسیاری قرار گرفت.
از او درباره دلایل توجه زیاد مخاطبان به این نقش پرسیدم، او گفت که معتقد است دلیل این علاقه و توجه این بوده که «تا آن زمان مردم در صداوسیما بیشتر زن را به عنوان زن خانه و همسر و مادر می‌دیدند و یک زن سرتق که دنبال راه خودش بود و می‌خواست انتقام بگیرد و احتمالا کمی هم لوندی داشت در آن زمان برای تلویزیون خیلی عجیب بود.» و اضافه کرد که دلیل دیگر هم این بود که مردم اصلا او را نمی‌شناختند، چون کار اولش بوده و بعضی‌ها فکر می‌کردند او اصلا ایرانی نیست.
ویشکا آسایش، اهل ورزش و موسیقی هم هست، مجسمه‌سازی را هم به طور حرفه‌ای دنبال می‌کند و شاگرد پرویز تناولی بوده است. محتوای آثارش هم غالبا زنان در حال رقص هستند. او در حال تدارک نمایشگاهی است که در ماه آینده با حضور مجسمه‌سازان زن، در فرانسه برگزار می‌شود.
این بازیگر ایرانی در توضیح اهداف آینده‌اش گفت که علاوه بر ادامه کار مجسمه‌سازی و وسیع‌تر کردن فعالیت‌هایش در این زمینه، به بازیگری ادامه خواهد داد، از صفر شروع می‌کند و امیدوار است که راهی برایش باز شود.
