با این حال، این جنگ، جنگ ما نیست و ما در هیچ شرایطی پشت ج.ا نخواهیم بود. اگر نیرویی داریم، باید فارغ از انگیزه‌های غرب یا اسرائیل، از فرصت‌هایی مانند حذف فرماندهان سپاه یا تضعیف آن‌ها بهره ببریم و همواره آماده ضربه زدن به رژیم باشیم. در خارج از کشور نیز باید چانه‌زنی گسترده‌ای در دستور کار قرار گیرد تا این جنگ به گونه‌ای پیش رود که منافع مردم ایران را تأمین کند.

بدترین رویکرد، انفعال یا بسنده کردن به مواضع لفظی و تشدید اختلافات میان مخالفان است. ما باید بپذیریم که در میان ما تنوع فکری وجود دارد که از تجربیات مختلف نشأت گرفته است. برخی با ژست ضد جنگ گرفتن و متهم کردن مخالفان به جنگ‌طلبی، سعی می‌کنند از جنگ برای افزایش اعتبار خود استفاده کنند و به منتقدان فکری‌شان ضربه بزنند. این افراد به ساده‌انگاری افتاده‌اند که صرف بیان این که "جنگ بد است" یک موضع سیاسی معتبر است. اکتفا کردن به این مسئله که چیزهای خوب، خوب‌اند و چیزهای بد، بد، موضع سیاسی نیست.

بسیاری می‌گویند که موافقت یا مخالفت ما تأثیر چندانی در تصمیم‌گیری‌های کلان ندارد. اما این مردم فعال ایران و صدها هزار فعال میدانی بودند که با اعتراضات گسترده در سال‌های گذشته، نامشروع بودن جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشتند و خواسته‌های خود، از جمله براندازی، را به غرب و به‌ویژه به اسرائیل نشان دادند. نتیجه این مبارزات این است که امروز حداقل نتانیاهو در گفتار، همراه مردم ایران است و غرب می‌داند که اگر روزی قرار بر رفتن رژیم باشد، مردم ایران آماده‌اند. این دستاورد، نتیجه شجاعت مردم ایران است که توانستند پروپاگاندای رژیم را نابود کنند. رژیم نیز دریافته است که به دلیل سرکوب گسترده، مردم نه تنها در چنین جنگ‌هایی پشت سر آن نخواهند بود، بلکه علیه آن عمل خواهند کرد. این موضوع رژیم را به شدت می‌ترساند